Βρεττός Βόρης, Ποιητής, Λαογράφος, στιχουργός
Ξύπνησε πάλι ο Αλημπαμπάς
με τους σαράντα κλέφτες
και συ λαέ μου τι ζητάς
τους βουλευτές λεβέντες;
Τους γλείφτες γύρω βάζουνε
και τους κοντυλοφόρους
όλη τη γη σου αρπάζουνε
με αυτούς τους προφεσόρους
Και χάνεσαι σε πέλαγος
μιας νέας ιστορίας
ο κορωνιός εγκέλαδος
είναι της πανδημίαςΠόσοι φτωχοί εκ πνεύματος
ζητήσαν μεγαλεία
και χρύσωσαν τα είδωλα
ζητώντας ευτυχία
Και βλέπω απ' τα λασπόνερα
γυρεύαν το διαμάντι
κι ο φίλος που ν' απόμερα
μου ‘λεγε για το κάτι
Αυτά που έκρυβαν συχνά
απ' όλους τους ανθρώπους
και σου μιλούσαν τάχα μου βραχνά
αυτοί για συνανθρώπουςΘρήνος και μαύρη σιωπή
πλακώνει τις καρδιές μας
ποιος εξαπλώνει τη ντροπή
κλέβοντας τις βραδιές μας;
Τέρας της πανδημίας τους
αόρατος χτυπά
σβήνουν ευημερία τους
και αφήνουν τα γνωστά
Όλα για το κεφάλαιο αυτό
σύραν την πανδημία
λαός θα πει μεθαύριο
κάτω ολιγαρχίαΣαν οι καμπάνες της
ζωής
ξανά θα ακουστούν
και την ανάσταση της
γης
πρέπει να τη γευτούν
Για να φωνάξουν δυνατά
σ' όλη την οικουμένη
το σκότος κι η
απανθρωπιά
φέρνουνε οι χαμένοι
Κι αυτοί που φέραν το
κακό
να ξέρουν θα πληρώσουν
και το κεφάλαιο εδώ
Θα βγω κι εγώ να
τριγυρνώ
με ανοιχτή ομπρέλα
και όσους γύρω συναντώ
θα τους πουλάω τρέλα
ΡΕΦΡΑΙΝ
Δεν είναι πρέπον θα
μου πουν
οι συγγενείς και οι
φίλοι
μα βλέπω γύρω σιωπούν
γιατί υπάρχει εκείνη
Θολώνει το μυαλό μας
το κρασί
και κάνει τα τρελά του
για την ξανθιά εκεί
μικρή
έχασα τα νερά μου
ΡΕΦΡΑΙΝ
Δεν είναι πρέπον θα
μου πουν
οι συγγενείς και οι
φίλοι
μα βλέπω γύρω σιωπούν
Στην παλιά μας ιστορία
θα σταθώ σιγά-σιγά
και θα διώξω φασαρία
και του χρήματος
βρωμιά
Χάνους θέλουν οι
μεγάλοι
και πουλάνε κορωνιό
κι όσοι ξέρουν τι
συμβαίνει
θα σου πουν δεν είναι
εδώ
Τούβλα και
γλειψιματίες
δούλοι άλλης εποχής
σου προβάλλουν αηδίες
στην τιβί κάθε ντροπής
Χάνους θέλουν οι
μεγάλοι
και πουλάνε κορωνιό
κι όσοι ξέρουν τι
συμβαίνει
Το κομπολόι κάθε
χάντρα μου θυμίζει
τις ιστορίες μίας
άστατης ζωής
κι αν αντικρίσεις κει
το βλέμμα να δακρύζει
μη μου πεις γιατί
είναι ώρα της σιωπής
ΡΕΦΡΑΙΝ
Εγώ για κείνη εθυσίασα
τα πάντα
κι αυτή με πρόδωσε
χωρίς να το σκεφτεί
κι έμεινα μόνος μου με
τη σβηστή τη λάμπα
στην καμαρούλα μου να
λιώνω σαν κερί
Το κομπολόι κάθε
χάντρα σαν χτυπούσε
έδιωχνε πόνο και
αγάπης χωρισμό
και σαν ποτό εμένα
πάντοτε ωθούσε
να το βροντάω και να
διώχνω τον καημό
ΡΕΦΡΑΙΝ
Εγώ για κείνη εθυσίασα
τα πάντα
κι αυτή με πρόδωσε
χωρίς να το σκεφτεί
κι έμεινα μόνος μου με
τη σβηστή τη λάμπα
