Βρεττός Βόρης, Ποιητής, Λαογράφος, στιχουργός
Κυβερνήσεις
καταστρέφουν μια πατρίδα
γιατί γίνανε στο χρήμα
δουλικά
σαν την καίνε και
στερούνε την ελπίδα
απ' τα νιάτα κι απ' το
γήρας τα σωστά.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Επανάσταση τους πάντες
θα πληγώσει
και τον πόνο φέρνει
πάλι η χλιδή
κι όποιος τάχα μου
νομίζει θα γλιτώσει
κάνει λάθος γιατί
έρχεται οργή.
Η πολιτική τα πάντα
καταστρέφει
στην πατρίδα μάς το
είπανε πολλοί
ανεγκέφαλοι κανείς δεν
θα γλιτώσει
μην ξεχνάτε του
σαράντα την πληγή.
Στο γιαλό κάθε βραδάκι
μου ‘δινε γλυκά φιλιά
ζέσταινε το φεγγαράκι
όνειρα απατηλά.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Μέτρα, μέτρα τα
αστέρια
μέτρα, μέτρα τη χαρά
κύματα σπάνε στα
βράχια
και τον έρωτα ξυπνά.
Είν' γαλήνης το
βραδάκι
μα η φλόγα καίει
κορμιά
έτσι και το φεγγαράκι
κρύφτηκε ταχειά,
ταχειά.
(Ρ)
Μέτρα, μέτρα τα
αστέρια
μέτρα, μέτρα τη χαρά
κύματα σπάνε στα
βράχια
και τον έρωτα ξυπνά.
Μια κορμάρα έχει ρίξει
λάδι μέσα στη φωτιά
και καρδιές έχει
ραΐσει
στην επάνω γειτονιά.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Ντιχταρντά και
ντίχταρντι
γίνηκε κάθε στιγμή
για της κούκλας το
χατίρι
σπάει μάγκας το βιολί.
Το κορμί της μας
τρελαίνει
ήρθε η κόλαση στη γη
μου θυμίζει την Ελένη
Τρώισα ιστορική.
(Ρ)
Ντιχταρντά και
ντίχταρντι
γίνηκε κάθε στιγμή
για της κούκλας το
χατίρι
σπάει μάγκας το βιολί.
Στα άδυτα διάβηκες
χωρίς να βρεις το φως
κίνηση φύσης κράτησες
για να σταθείς εμπρός.
Είναι γνωστό πως το
σωστό
σου δείχνει τη ζωή
σαν φρούτο γης και
ακριβό
θα δώσει ό,τι δεις.
Γι' αυτό στο
απροχώρητο
το πνεύμα μην περάσει
σαν μπει σε αδιαχώρητο
την ύλη του θα χάσει.
Νιώσε λοιπόν την ύπαρξη
ανώτερης μορφής
και μη ζητάς συνύπαρξη
εκεί που δεν μπορείς.
Αχ, το άνθρωπο τρελαίνει
τούτη η πολιτική
σαν Νταβέλης αρμενίζει
και του παίρνει ό,τι
βρει.
Φρούτο αρρωστημένο
θέλει
εξουσία αναζητά
και την πανδημία
ρίχνει
κάτω από την αχλαδιά.
Η πολιτική σας λέω
είν' παιχνίδι σκοτεινό
και ας λεν πως είν'
μοιραίο
θα το δουν, ήταν τρελό.
Την πατρίδα χαντακώνει
βρώμικη πολιτική
αν Νταβέλης μας
στριμώχνει
και ζητά υποταγή.
Οι πολίτες θα φωνάξουν
ν' ακουστούν μες στη
βουλή
πως τους ψεύτες θα
πατάξουν
και τη βρώμικη
πολιτική.
Χαντακώνουν των
Ελλήνων
κάθε πρόοδο χτυπούν
μόνο κλέβουν και
αρπάζουν
και κανέναν δεν ρωτούν.
Είναι κλέφτες,
λωποδύτες
δεν δουλέψανε ποτέ
και ακούς πως οι
λεχρίτες
γίνανε κι εφοπλιστές.
Στο περιθώριο θ' αφήσω
την καρδιά σου
γιατί πληγώθηκα σκληρά
κάποια βραδιά
κι όλα τα ψεύτικα,
καυτά, ζεστά φιλιά σου
ίσως και νιώσεις τι θα
πει απανθρωπιά.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Άδικο είναι να πατάς
σαν το σκουπίδι
ευαισθησίες μιας
ανθρώπινης στιγμής
κι ύστερα να ‘ρχεσαι
με τις υποκρισίες
και να μου λες ένα
συγγνώμη της ντροπής.
Εγώ σαν άνθρωπος σε
είδα κι είπα στάσου
αυτός ο δρόμος που
τραβάς είναι γκρεμός
και δεν εζήτησα τα
ψεύτικα φιλιά σου
κι ούτε περίμενα να
πεις είμαι τρελός.
(Ρ)
Άδικο είναι να πατάς
σαν το σκουπίδι
ευαισθησίες μιας
ανθρώπινης στιγμής
κι ύστερα να ‘ρχεσαι
με τις υποκρισίες
και να μου λες ένα
συγγνώμη της ντροπής.
Κάποια ξανθιά νεράιδα
ήρθε στα όνειρά μου
μ’ αγκάλιασε, με
φίλησε
μάγεψε την καρδιά μου.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Όνειρα σαν νερό κυλούν
και το κορμί δροσίζουν
σαν την καρδιά μας δεν
ρωτούν
τι κι αν ψυχή αγγίζουν.
Βαθιά στα στήθια μια
πληγή
θα μείνει δε θα γιάνει
και στην μικρή μου τη
ζωή
μία μορφή θα ψάχνει.
(Ρ)
Όνειρα σαν νερό κυλούν
και το κορμί δροσίζουν
σαν την καρδιά μας δεν
ρωτούν
τι κι αν ψυχή αγγίζουν.
Έλα να νιώσεις τη χαρά
φίλε για να ξεχάσεις
σου δίνει η γύρη τη
δροσιά
σκέψου πριν
προσπεράσεις.
Όλοι μ’ ένα χαμόγελο
σου λένε καλημέρα
ο ήλιος είν' στον
ουρανό
είναι γλυκιά η μέρα.
Τρέχουν και παίζουν τα
παιδιά
φωνούλες των αγγέλων
κάποια που πιάσαν τυ
δροσιά
μιλούνε για το μέλλον.
Στη ζωή εγώ γουστάρω
να γλεντώ κάθε βραδιά
και τον κορωνιό θα
πάρω
για να διώχνω τα
σκυλιά.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Κορωνιός και ιστορία
είν’ μια γκόμενα τρελή
σε φορτώνει αμαρτία
και τραβάει το σκοινί.
Άδικα κατηγορούσαν
τη δική μου τη ζωή
με τον κορωνιό
ζητούσαν
να μου πάρουν το βρακί
(Ρ)
Κορωνιός και ιστορία
είν’ μια γκόμενα τρελή
σε φορτώνει αμαρτία
και τραβάει το σκοινί.
Διέξοδο εγύρευες
απ’ τα προβλήματά σου
που κάθε τόσο έβλεπες
μέσα στα όνειρά σου.
Να βρεις μια λύση
γύρευες
να δίνει καλοσύνη
κι αυτές τις δύσκολες
στιγμές
ίσως και βρεις γαλήνη.
Νησί, απέραντο νησί
με κάμπους και λιβάδια
ξεπλένει κάθε μια οργή
κρύβει μαργαριτάρια.
Εκεί που κλαίγανε
βουβά τα περιστέρια
πήγα και ξάπλωσα
μονάχος μια βραδιά
κίτρινα φύλλα για
προσκέφαλο και στρώμα
σαν τους τσιγγάνους
που πηγαίνουν στο βοριά.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Και η ανάσα μου βαριά
και κουρασμένη
σύννεφα φέρνει και
αρχίνησε βροχή
έγινα μούσκεμα στη
νύχτα τη θλιμμένη
σαν περιστέρι που δεν
είχε να κρυφτεί.
Είναι αλήθεια πως ο
άνεμος μυρίζει
κίτρινα φύλλα αχ,
σκεπάσαν το κορμί
και τα αστέρια σαν
πυρσοί να μου φωτίσουν
τη μοναξιά μου και του
κόσμου τη σιγή.
(Ρ)
Και η ανάσα μου βαριά
και κουρασμένη
σύννεφα φέρνει και
αρχίνησε βροχή
έγινα μούσκεμα στη
νύχτα τη θλιμμένη
σαν περιστέρι που δεν
είχε να κρυφτεί.
Από τη πύλη του
γκρεμού
κανείς να μην περάσει
γιατί ουδείς δεν θα ‘θελε
και τη ζωή να χάσει.
Είναι ο νόμος που
κρατά
και δίνει μιαν αρχή
χωρίς να δει τι έζησε
κι αν έσωσε οργή.
Νόμος και τάξη το
λοιπόν
φέρνουν ευημερία
αυτό ας το σκεφτούν
καλώς
άνθρωποι εξουσίας.
Μικροί, φτηνοί κι
ασήμαντοι
σαν σχήματα ζητάνε
να βρούνε τη σωστή
στιγμή
μα τον άνεμο πατάνε.
Η γνώση και η μόρφωση
δεν χάρισε πολλά
τους στέρησε ανόρθωση
το πνεύμα πάει πια.
Τι να την κάνουν τη
στιγμή
πώς να την περιγράψω;
όταν τα πάντα στη σιγή
το νου τους να τον κάψω;
Να σώσω το λοιπόν τα
φώτα μου
να μην ακούω τι λένε
μικράνθρωποι γινήκανε
γι’ αυτό ακούω να
κλαίνε.
Τους αγγέλους ρίξαν
πάλι
τούτοι μέσα στη ντροπή
απ’ τη Μόρια γλιτώσαν
μα τα βρήκε η οργή.
Μες στους δρόμους να
κοιμούνται
με τα αδέσποτα σκυλιά
κι η πολιτική να λέει
φταίει τούτη η
προσφυγιά.
Η Ευρώπη κλείνει μάτια
πρόοδος δεν είναι
αυτοί
κύμα βλέπεις στα
σκουπίδια
να γυρεύουν το ψωμί.
Όταν θα φύγω ένα δάκρυ
μην κυλίσει
ούτε ν’ ακούσω τον
ανθρώπινο λυγμό
μόνο χαρές από
κελάρισμα στη βρύση
κι από τα νιάτα που θα
πιουν κρύο νερό.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Αυτή την όμορφη γαλήνη
σας ζητάω
στο διάβα τούτο που
‘ναι τόσο μακρινό
κι ας είναι δύσκολο
στη σκέψη να κρατάω
πάντα το γέλιο των
παιδιών και ευχαριστώ.
Δεν είναι δύσκολο, ο
ήλιος θ’ ανατείλει
και θα γλυκάνει κάθε
πόνο και καημό
και γύρω άνοιξη τα
πάντα θα φροντίζει
και τ’ αηδόνι θα ‘χει
όμορφο σκοπό.
Ο Τρελαντώνης μας
εζήτησε τραγούδι
για να γλυκάνει της
καρδιάς του τον καημό
και πήγε κι έκοψε του
κήπου μας λουλούδι
γιατί θυμήθηκε
τραγούδι μακρινό.
Τρελαντώνη,
Τρελαντώνη, Τρελαντώνη
μη μου σκοτίζεσαι και
μου ζητάς πολλά
κι αν το κορμί σου το
χτυπάνε στο αμόνι
είν’ κυβερνήσεις που
σου παίρνουν και τ’ αυγά.
Παιχνίδια άστατα
προσφέρουν τα μυαλά του
καθώς αγέρας του
δροσίζει την καρδιά
και δίνει δρόμο στα
μικρά τα όνειρά του
που συνεπαίρνουν και
τον πάνε μακριά.
Τρελαντώνη, Τρελαντώνη,
Τρελαντώνη
μη μου σκοτίζεσαι και
μου ζητάς πολλά
κι αν το κορμί σου το
χτυπάνε στο αμόνι
είν’ κυβερνήσεις που
σου παίρνουν και τ’ αυγά.
Μαύρο πέπλο έριξαν,
φέραν καταστροφή
χτυπά τον άνθρωπο
σκληρά ετούτη η ντροπή
διαχωρίζει τους λαούς,
δεν δίνει την ελπίδα
στερεί κινητικότητα
και φέρνει καταιγίδα.
Κι εγώ τον άνθρωπο
ζητώ, να βλέπει καθαρά
να βλέπει τον συνάνθρωπο
απλά και ταπεινά
να μη μετρά το μπόι
του, μόνο την καλοσύνη
σαν δίνει γύρω τη χαρά
και παίρνει την ευθύνη.
Κοίτα λοιπόν εσύ λαέ.
Ποιοι φέραν το κακό;
Τον κορωνιό εξάπλωσαν,
δεν είχαν σκεπτικό.
Την αναρχία αναζητούν
μ’ αυτή την πανδημία
και έτοιμα τα όπλα
τους για την κυριαρχία.
Σαν δολοφόνοι το
λοιπόν, το χρήμα προσκυνάνε
θέλουν λαούς
σκοτώνουνε και τους ποδοπατάνε
γι’ αυτό να δεις πιο
μακριά, να δεις και τα παιδιά
πόλεμος φέρνει
συμφορά, χτυπά κάθε γωνιά.
Φτιάχνω σχήματα στην
άμμο και γινήκανε πολλά
και οι φίλοι με ρωτάνε
κάνεις σκέψη για παρά;
χρήμα θέλει η εξουσία
πάντα στη μικρή ζωή
κι άμα πας κι εσύ με
χρήμα κλείνεις μάτια στην κλοπή.
Ό,τι τρέλα κι αν
πουλήσεις με το χρήμα πας μπροστά
και πολιτικός θα
γίνεις γιατί χρήμα προσκυνάς.
Είσαι άτομο της ύλης;
Δες το λίγο, τι να πω;
Κι έχεις δουλικό το
σχήμα, γι’ αυτό βλέπεις ως εδώ;
Άνοιξε λοιπόν τα
μάτια.
κοίταξε πιο μακριά
είν’ το πνεύμα η
αλήθεια
κι όχι η πέτρα στον
κουβά.
Αυτό που σκέπτομαι
συχνά το απορρίπτεις
γιατί δεν θέλεις συ ν’
ανέβω πιο ψηλά
όχι σαν άνθρωπος πως
θέλω κάποια αξία
αλλά γιατί όλα
πηγαίνουν πιο γοργά.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Είναι επιπόλαιο λοιπόν
να μη θυμάσαι
πόσο αγώνα έχω κάνει
στη ζωή
και να μου λες πως
πάντα εσύ λυπάσαι
ενώ παράλληλα με
σταύρωνες εκεί.
Αυτά και άλλα δεν μ’
αφήνουνε να ζήσω
κι εγώ σαν άνθρωπος
μια ήσυχη στιγμή
και μου ζητάς εσύ τώρα
να γράψω
το επιπόλαιο κι
ατέλειωτο γιατί.
Έλληνα δες τριγύρω σου
θα χάσεις την πατρίδα
βάλε μυαλό στη μνήμη
σου
άσε την παλλακίδα.
Ευρώπη έχει σύμμαχο
το χρήμα, τη ντροπή
γι’ αυτό βλέπεις τον
άχαρο
να ‘ναι μες στη βουλή.
Τόσοι και τόσοι ήρωες
τίποτα δεν θυμάσαι;
Μόνο μετράς τις ώρες
που πρέπει να
κοιμάσαι;
Ξύπνα λοιπόν στο
πνεύμα σου
το ηρωικό το Σούλι
και φώναξε παντού πιο
δυνατά
το κλέφτικο τραγούδι.
Αναμνήσεις ωραίες
ήρθαν πάλι κοντά
και μου φέραν εικόνες
στα γλυκά δειλινά.
Πεταμένες πετρούλες
είναι στην αμμουδιά
και ζητώ στα βραχάκια
τα ζεστά της φιλιά.
Ε΄ν’ ο ήλιος κι η
ζέστη
η γαλήνη παντού
και το κύμα που
γλείφει
και αφήνει αφρούς.
Όλα τώρα αγγίζουν
τη δική μου καρδιά
και ξυπνάνε τα χρόνια
που διαβήκαν γοργά.
