Η ΓΝΩΣΗ

Η γνώση είναι και θα είναι αρετή
Αν την ευρείς προχώρα
Θα χεις την δύναμη να πεις
Τι νιώθει όλη η χώρα

Στο κρύο νιώθει μοναξιά
Κρύβεται σαν τον κούκο
Την άνοιξη νιώθει τα πουλιά
Ξεχνάει και τον βρούτο

Ο πλούτος δίνει δύναμη
Και άνεση μεγάλη
Μα γύρω οι κιλιβδινοι
Ρίχνουν καυτό ατσάλι

Έχοντας γνώση αρετή
Ετούτα τα γνωρίζεις
Και πάντα με την προκοπή
Εσύ κορφή αγγίζεις

ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΖΕΙ

Είναι στο απυρόβλητο
Λεχρίτες και κοπρίτες
Σου λεν δεν είναι δυνατό
Ότι ζητούν πολίτες

Θα θίξουμε κεφάλαιο
Και θα χουμε κυρώσεις
Εάν δοθούν επ’ αύριον
Εις τον λαό πιστώσεις

Και αυτοί θα θυσαυρίζουνε
Με φόρους του πολίτη
Μισθούς μεγέθους χρίζουνε
Εσέ θα πουν λεχρίτη

Μόνιμοι γίναν όλοι τους
Το σύστημα κρατά
Και την κλοπή στο χώρο τους
Κανείς μη την μετρά

Η ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ - ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ - 1+1=10

Για να επιβιώσει το κεφάλαιο
Πρέπει να ζήσει ο άνθρωπος
Ίσως γι αυτόν να είναι μοιραίο
Ίσως για κείνο να είναι σωστό

Μια μηχανή θέλει και χέρια
Και ένα έργο θέλει μυαλό
Μια ιστορία θα είναι ωραία
Όταν αυτή έχει σκοπό

Σαν το κεφάλαιο θέλει να ζήσει
Θέλει δροσιά θέλει ζωή
Πως λειτουργεί η μηχανή της
Όταν το γράσο θα έχει χαθεί

Έτσι λοιπόν χρήμα και εργάτης
Πρέπει να δούνε τα απλά
Το ένα χέρι δεν είν' ακαμάτης
Το άλλο χέρι θρέφει κοσμά

ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ

Θέλω πάντα τ’ όνομά σου
να κρατάς εσύ ψηλά
κι η αστραφτερή ματιά σου
να κοιτά πιο ταπεινά.

Γιατί γύρω οι ανθρώποι
θα σε κρίνουνε θα δεις
μην σε πούνε ψηλομύτη
κοκοράκι της αυλής.

Σου φωνάζει πως δεν πρέπει
να είσαι αδιάφορος παντού
και μην πεις εσύ τι τρέχει
κι ας είναι τ’ αλλουνού.

Σαν αγνός ν’ αγκαλιάζεις
κάθε κει περαστικό
κι ό,τι γύρω σε αγγίζει
να ’χει γίνει φιλικό.

ΑΥΡΙΟ

Στο περίμενε σε βάλανε κι ελπίζεις
για να δεις αν το νερό παντού κυλά
και η πηγή αναρωτιέσαι αν δροσίζει
αχ, με γνώση και τα φώτα της σκορπά.

Είναι αλήθεια ο καθρέφτης θα σε πείσει
γιατί μέσα του το είδωλο θα δεις
αν το αύριο κι εσένανε ποτίσει
και θα δείξει μια εικόνα της ζωής.

Όλα όμορφα κι ωραία ξεκινάνε
και η ζωή εδώ θα δώσει πιο πολλά
γιατί σου έταξαν πως γρήγορα θα πάμε
σ’ ένα σκέλος που δεν έχει πια βραχνά.

Μια κραυγή σαν κεραυνός μη σε τρομάξει
στην απόλυτη γαλήνη και σιγή
και μην πεις ότι ήταν βόμβα που θα σκάσει
γιατί ψέμα πήρε δύναμη και ισχύ.

ΠΟΙΟΣ

Την μηχανή του χρόνου
ποιος την γύριζε σωστά
και τα άχρηστα του πόνου
τα περνούσε στα ψηλά;

Και δεν είδε την αλήθεια
και δεν είδε τη ζωή
για να σβήσει παραμύθια
που σου φέρνουνε οργή.

Κει που έφτιαξε τον λέων
φτιάχνει μόσχο σιτευτόν
σα να λέει ειν’ μοιραίο
ζει, υπάρχει το κακόν.

Γι’ αυτό θέλω την αλήθεια
για την μηχανή αυτή
και να πάψει να γλυκαίνει
το θολό απ’ το κρασί.

ΕΝΑ ΓΙΑΤΙ

Γιατί στο 90 τοις εκατό
να υπάρχει η ανισότητα
ενώ στο 10 τοις εκατό
να υπάρχει η τελειότητα;

Βρήκαν καινούργιο όπιο
λαό να υποτάξουν
και με τον πατριωτισμό
αυτοί να μας πατάξουν.

Κι αυτοί στο απυρόβλητο
τους πάντες να πατάνε
και τον λαό στο πρόχειρο
όλοι τους να περνάνε.

Έχουνε τάχα τούτοι δει
το βάραθρο πως είναι;
Ή έχουν την ψευδαίσθηση
πως άνθρωποι δεν είναι;

ΕΝΑ ΒΗΜΑ

Ποιος με γνώση και σοφία θα μιλήσει
στων Ελλήνων τα παιδιά πιο καθαρά
να τους πείσει για πατρίδα και για πίστη
και να πάψουνε να είν’ σαν τα σκυλιά.

Η Ελλάδα μας χρειάζεται Ειρήνη
και όλοι είναι χρήσιμοι παντού
το κεφάλαιο να δώσει την γαλήνη
κι ο εργάτης να έχει πρόοδο στο νου.

Όλα αυτά ζητούν συνεργασία
για να δουν κι οι άλλοι γύρω οι λαοί
πως η Ελλάδα είναι χώρα ευημερίας
και έχει υγιέστατη Βουλή.

Κάθε Έλληνας να δει τον γείτονά του
κάθε τέκνο να μορφώνεται σωστά
η πατρίς θε να φρουρεί συμφέροντά του
και το γήρας να χει θέση που μετρά.

ΘΑ – ΘΑ – ΘΑ – ΘΑ

Σε ένα κόσμο που τα σύνορα θα σβήσουν
Θά 'θελα να δω στα πάντα πιο πολλά
Την ειρήνη όλοι γύρω να γνωρίσουν
Και στη φύση να προσφέρουν ανθρωπιά

Είναι αλήθεια πως το ατσάλι αν το δέσεις
Και του δώσεις τη σωστή του τη μορφή
Τότε μέσα και σε βάραθρο αν πέσεις
Θα αντέξει να σε βγάλει στην κορφή

Η πολιτική γραμμή τους να’ χει χρέος
Να προσφέρει στον λαό της πιο πολλά
Και τριγύρω να χει κτίσει ο σπουδαίος
Τα σχολειά που θα σπουδάσουν τα παιδιά

Και έτσι η γνώση θα προσφέρει ευκαιρίες
Και όλοι οι άνθρωποι θα βλέπουν καθαρά
Πως με αγώνα θα αποδείξουνε αξίες
Και όλοι εκεί θα φτιάξουν πιο πολλά

ΣΚΕΨΟΥ

Για να σκίσεις εσύ το πέπλο
Και να δεις πιο καθαρά
Πως η γνώση της απάτης
Θα σου πάρει πιο πολλά

Τόσες μάσκες πάντα κρύβουν
Αχ τη λάθος τους γραμμή
Και σε ρίχνανε στο ψέμα
Σαν σου φέρνανε οργή

Πάντα γω θα το φωνάζω
Γιατί πρέπει να το δεις
Είμαι γω που τους τρομάζω
Η γραφή κάποιας οργής

Τώρα κάτσε εδώ και σκέψου
Θέλεις να 'σαι εσύ αυτός
Δεν θα πω το λογικέψου
Μπρος χαμός πίσω γκρεμός

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Χαμένες στιγμές μίας ώρας
Μου παίρνουν τα πάντα εκεί
Το λέω θα κλέψω μιας χώρας
Την ήσυχη πλάνα ζωή

Και σαν απαγκιάσει το πνεύμα
Γαλήνια θα πορευτώ
Να κάνω τα πάντα με νεύμα
Σαν θα βρω τροφή να γευτώ

Αυτή θα είναι πάντα για μένα
Η σκέψη που θέλει να δει
Μια φύση που δίνει σε μένα
Τα πάντα και την αρετή

Και σαν την αυγή θα φωτίσω
Το διάβα τους το σκοτεινό
Τον άνθρωπο γω θα ζητήσω
Που να χει σωστόν ορισμό

ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ ΘΑ ΒΡΕΙΣ

Σε ένα ήσυχο δρομάκι
Είπα λίγο να σταθώ
Γιατί ένοιωσα το κάτι
Που με γέμιζε καιρό

Βρήκα πάλι τη γαλήνη
Και το βλέπω καθαρά
Γιατί όλοι με ειρήνη
Αγκαλιάζουν τα παιδιά

Μια φωνούλα κάποιο τέκνο
Βγήκε βόλτα να χαρεί
Οι φωνούλες και το γέλιο
Ζωντανεύουν το πρωί

Φάνηκαν και περιστέρια
Στον γαλάζιο ουρανό
Γιατί των παιδιών τα χέρια
Μοίραζαν τροφή σωρό

Η ΓΝΩΣΗ

Σε ένα βράχο ξεχασμένο
Βρήκα σπόρο καρπερό
Είπα να τον εφυτέψω
Ίσως και τον εγευτώ

Έψαξα παντού λυπάμαι
Γή που νάχει και δροσιά
Και στο φύτεμα θυμάμαι
Πως τινάζαν την βρομιά

Που θα βρω την γη Θεέ μου
Μόνο βούρκος και κακό
Και γυρίζει το μυαλό μου
Σάπιο θαν πολιτικό

Κοπριά παντού υπάρχει
Όχι χώρος δροσερός
Ήρθε τώρα και εθνάρχης
Που 'ναι και πιο πονηρός

ΑΣΠΡΟ - ΜΑΥΡΟ

Ξανεμίζεται η σχέση
Της Ειρήνης τελικά
Και τα τύμπανα πολέμου
Πάλι πήρανε φωτιά

ΡΕΦΡΑΙΝ

Ποιος μπορεί να δει τριγύρω
Να φωνάξει δυνατά
Πως αφέντες του πολέμου
Έρχονται απ’ το βορά

Θέλουνε κυριαρχία
Και με όπλα φονικά
Καταστρέφουν ό,τι βρούνε
Χάνεις Γένος και παιδιά

Δυό θεοί στον ίδιο χώρο
Δεν χωράνε στη ζωή
Ή το χρήμα; Ή η πίστη;
Μια στις δύο θα είναι εκεί

Η ΟΡΓΗ

Επισκίασες και πάλι την ζωή μου
και ζητάς να σου προσφέρω πιο πολλά
δεν λογάριασες ποτέ την ύπαρξή μου
και με πούλησες στα βρώμικα σκυλιά.


ΡΕΦΡΑΙΝ

Ποια κατάρα είναι αυτή που σε δεσμεύει
φαλκιδεύει κάθε σκέψη σου αγνή
σαν νερόμυλος αυτή θα σε παιδεύει
για να σβήσει του εργάτη την οργή.

Είναι άδικο φουρτούνες να τσακίζουν
του εργάτη κάθε τόσο το κορμί
και οι προύχοντες τα πάντα να κερδίζουν
και να γεύονται εδώ γλυκό ψωμί.

Καταχείμωνα και μέσ’ το ξεροχώρι
πάλι μ’ έσυρες για να βρω την χαρά
λες πως είσαι καπετάνιος σε βαπόρι
που οδηγούσε ένα σκάφος σταθερά.

ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ

Άνθρωπε κοίταξε μπροστά
όλη την οικουμένη
γύρω σου θα βρεις τα σαθρά
κι αυτή τη γη καμένη.

ΡΕΦΡΑΙΝ

Τάχα μου ποιος ζητά ζωή;
τάχα μου ποιος σ’ αγγίζει;
Και σου μιλά χωρίς ντροπή
χωρίς να σε γνωρίζει.

Αυτό το δέντρο το γερό
μοίραζε την δροσιά του
με άζωτο και με νερό
κρυστάλλινη η γενιά του.

Μα βγήκαν τα παράσιτα
και κάλυψαν την φύση
ήταν λαμόγια άχρηστα
κανείς μην τα γνωρίσει.

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ

Άγγελοι βρέθηκαν στη γη
Και κάψαν τα φτερά τους
Γιατί τριγύρω η σιγή
Θόλωσε τη ματιά τους

Ενώ τα λάθη και η ντροπή
Επλήγωνε τη φύση
Κανένας δεν μιλούσε εκεί
Να μην υπάρξει κρίση

Οι πάντες με προσχήματα
Και τα παχιά τους λόγια
Κάνανε τα εγκλήματα
Και κρύβαν τα λαμόγια

Και έτσι οι Άγγελοι της γης
Που ζούσανε σιμά τους
Είπαν πως τιμωρήθηκαν
Καίγοντας τα φτερά τους

ΘΕΛΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ

Παράσταση εκάνανε και είπανε πολλά
τα πάντα μας ετάξανε και του λαγού τ’ αυτιά
ήτανε όλοι φίλτατε μεγάλοι προφεσόροι
στα πάντα μίλαγαν απλά, σου ’ταζαν και βαπόρι.

Μίλησαν φίλε καθαρά σε αυτό το ραβαΐσι
και παρουσίασαν απλά εδώ αυτή την κρίση.
Ποιος είν’ ο φταίχτης; Ή ο εχθρός; Ποτέ δεν θα το μάθεις.
Εσύ μονάχα να ’σαι εμπρός, τι κι αν εμάς θα χάσεις;

Κοίταξε και προχώρησε, η μηχανή γυρίζει.
Ο μύλος σου ζητά πολλά με στάρι να γιομίζει.
Και το αλεύρι φίλε μου να ειν’ απ’ το καλό
και μην ακούς τον λόγο μας που λέει για διωγμό.

Τα πάντα να ’ναι καθαρά σε αυτό το πανηγύρι
και άσε αλλού τα βάσανα κι αυτό το μπίρι μπίρι
γιατί εμείς σαν δουλικό σε θέλουμε και θα ’σαι.
Και όχι να λες χωρίς εμάς αλλού ξενοκοιμάσαι.