Η ΟΡΓΗ

Επισκίασες και πάλι την ζωή μου
και ζητάς να σου προσφέρω πιο πολλά
δεν λογάριασες ποτέ την ύπαρξή μου
και με πούλησες στα βρώμικα σκυλιά.


ΡΕΦΡΑΙΝ

Ποια κατάρα είναι αυτή που σε δεσμεύει
φαλκιδεύει κάθε σκέψη σου αγνή
σαν νερόμυλος αυτή θα σε παιδεύει
για να σβήσει του εργάτη την οργή.

Είναι άδικο φουρτούνες να τσακίζουν
του εργάτη κάθε τόσο το κορμί
και οι προύχοντες τα πάντα να κερδίζουν
και να γεύονται εδώ γλυκό ψωμί.

Καταχείμωνα και μέσ’ το ξεροχώρι
πάλι μ’ έσυρες για να βρω την χαρά
λες πως είσαι καπετάνιος σε βαπόρι
που οδηγούσε ένα σκάφος σταθερά.