ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΤΙ ΕΙΜΑΙ;

Μεσ’ το πνεύμα της σιωπής

μόνος μου θα διεισδύσω

για να διώξω τη ντροπή

που ζητά ν’ αποχωρήσω.

Από έρευνα που ρίχνει

φως στα άδυτα του νου

και σου λένε ειν’ στη δύνη

χώρος μόνο πανικού.

Κι αν εσύ θ’ αναπτύξεις

έρευνα για την πηγή

μόρια άτομα θα πλήξεις

που ζητάνε τη σιγή.

Είμαι το λοιπόν ο κρίκος

μεσ’ τον κύκλο της ζωής

ή το άτομο και ο μύθος

που τη γνώση δεν θα δεις.

ΑΠΛΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Η γνώση είναι αρχή της ζωής

Για επιβίωση  του ατόμου

Και ταλαντεύεται με ήχο βοής

Του γνωστού μας χώρου 

Κι αν κει ταλαντευόμαστε σαν ύλη

Και καθορίζουμε το μέγεθος

Και το παρόν σχήμα για αρχή

Απλά λεν τις λέξεις εδώ έχει φως

Εκεί διαφωνεί η μόρφωση της ύλης

Που σωστά διδάχθηκε. Αλλά δεν είδε,

Δεν ένοιωσε, δεν πόνεσε, στην πύλη

Της ίδιας της ύπαρξης, του δεν.

Δεν έχω, δεν ζω, δεν βλέπω, δεν νιώθω,

Δεν μπορώ, δεν είμαι, δεν αντέχω.

Όλα τα πέρασε στο άγραφο λεπτό

Γι αυτό σας ρωτώ. Εγώ τι είμαι; 

ΕΛΑ

Καλημέρα Αθήνα με τις τόσες χαρές

που μας σβήνουν μεράκια γύρω οι κοπελιές

καλημέρα φωνάζω και ακούνε πολλοί

με Ολύμπου κρασιά να μεθύσεις κι εσύ.

Ρεφρέν

Κι όταν όλα τελειώσουν κι έρθει η σιγαλιά

νανουρίζει τα τέκνα η γλυκιά μας πενιά

ζευγαράκια θα ’ρθούνε στη γλυκιά σιωπή

και γλυκό το κρασάκι για να πιούμε μαζί.

Σαν τα’ αστέρια φώτισαν γαλανό ουρανό

θα ζεστάνουν θα δώσουν τον καινούργιο χορό

που θα στήσουν ζευγάρια στη γλυκιά σιγαλιά

κι ωραία τραγούδια θ’ ακουστούν στη γωνιά.

Ρεφρέν

Κι όταν όλα τελειώσουν κι έρθει η σιγαλιά

νανουρίζει τα τέκνα η γλυκιά μας πενιά

ζευγαράκια θα ’ρθούνε στη γλυκιά σιωπή

και γλυκό το κρασάκι για να πιούμε μαζί.

Η ΖΩΗ ΧΑΜΟΓΕΛΑ

Ένα ζεστό χαμόγελο

και μια καλημέρα

πάντα θυμίζει το καλό

δροσίζει τον αγέρα.

Είναι δικό μας χάρισμα

της φύσης θείο δώρο

μοιάζει σαν το κελάρυσμα

σκορπά σε κάθε χώρο.

Ένα χαμόγελο δροσιάς

τα πάντα αγκαλιάζει

είναι μωρού μιας ζεστασιάς

μην πεις πως σε ξαφνιάζει.

Χαμογελώ για να ξεχνώ

την πίκρα και τον πόνο

χαμογελώ για τον λαχνό

που πάτησα με δόλο.

ΟΙ ΒΡΩΜΙΚΟΙ

Ο κανιβαλισμός της τρέλας

σπάει τη λογική

και λένε σε όλους έλα

να γίνουμε πολλοί.

Αυτή είναι η τιβί

όπιο πολυτελείας

ψεύτικο τζόγο και κλοπή

πορνεία αναρχία.

Όλοι κάτι κερδίζουνε

ως και οι πολιτικοί

γιατί σε αποχαυνώνουνε

με τζόκερ στην TV.

Ξύπνα και σκέψου γρήγορα

όλους τους μαστουριάζουν

με φούμαρα και πονηρά

πολιτικοί διχάζουν.

ΤΟ ΨΑΡΙ ΒΡΩΜΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

Τζόγο, πορνεία, ναρκωτικά

εις το λαό πουλάνε

και οι πολιτικοί εις τα βουβά

λαούς ποδοπατάνε.

Γιατί εμάθαν πως μπορούν

χωρίς να δίνουν μία

και βρώμικα να προωθούν

κάθε λαό στη βία.

Τους νόμους ξαγοράζουνε

κατέχουν και τον τύπο

τα νιάτα μαστουρώνουνε

για να κερδίζουν ψήφο.

Αισχροί κι αμετανόητοι

μπαίνουν εις την Βουλή

και τρέχουν οι ανόητοι

ότι θα φαν’ και αυτοί.

ΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΡΦΩΣΗ

ΠΟΤΕ ΠΙΑ

Πίκρα στα μάτια τα μεγάλα

Μιας παιδικής ψυχής

Που λέγαν σαν τα άλλα

Άνθρωπε μην τα δεις

Δεν ήταν όνειρο τρελό

Ήτανε η αλήθεια

Αυτό επλήγωνε βαθιά

Τα ανθρώπινα τα στήθια

Και βλέπεις τον περίγελο

Που θέλει εξουσία

Να κάνει τον αρχάγγελο

Σ’ αυτήν την ιστορία

Και συ βουβός να καρτερείς

Πολιτική να δούμε

Την αδικία της σιωπής

Εδώ δεν θα την πούνε

ΑΡΓΑ ΑΡΓΑ

Ψάχνεστε μες στο τίποτα

Γράφετε φαντασίες

Και στο λαό σερβίρετε ξανά

Όλες τις αηδίες

Μα κάποτε όλοι εσείς

Να δω που θα κρυφτείτε

Γιατί τριγύρω σας εμείς

Θα μάθουμε που ζείτε

Και όλα τα σάπια σας

Που δίνατε συχνά

Θα δείτε πως τα νιάτα σας

Θα φύγουνε ξανά

Η φαντασία τέλος

Δεν γράφετε δω πέρα

Και όλοι ένα μέλος

Φωνάζουν στον αέρα

ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΧΟΛΕΡΑ

ΨΑΧΝΩ

Στα δύσκολα λακίσανε

όλοι οι προφεσόροι

χίλιες ψευτιές σου είπαμε

ήταν βαρύ το αγώι.

Στα εύκολα χαϊδολογούν

και δίνουν υποσχέσεις

κι όταν ζητάς για να σε δουν

θα είναι να τους χέ…εις.

Σαν ήρθαν οι κακές στιγμές

συ μένεις ο σωστός

και μην ακούς τις παπ…ργιές

κοίταξε μόνο μπρος.

Είσαι αυτός που ήσουνα;

τον άνθρωπο θα βρεις

μην προσκυνάς τον βίσωνα

γιατί θα πληγωθείς.

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Ζητάω την απανθρωπιά

εγώ να αποτινάξω

φέρνοντας την ανθρωπιά

κι οφθαλμούς να αλλάξω.

Να δω τον άνθρωπο απλά

να λέγει καλημέρα

κι όχι με προσχήματα

να φεύγει παραπέρα.

Ο λύχνος μου γεμάτος φως

μ’ αγάπη ν’ αντικρίζει

να ρίχνει φως εδώ στο φως

κι όλους να φωτίζει.

Είναι σταγόνα της χαράς

στην άβυσσο που ζούμε

είναι στιγμή της ανθρωπιάς

που αυτό αναζητούμε.

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ

Την ύλη καταδίκασε

μα άφησε το πνεύμα

κι αν κάτι εκεί εζήτησε

είναι της φύσης θέμα.

Είναι αληθινά ζεστό

για σένανε να βρει

το κάτι εκεί αληθινό

που η ζωή στερεί.

Εκεί ας γίνει κριτική

και σαν αμνός να ζήσω

μη μου ζητάς την ηθική

αν γνώση δεν γνωρίσω.

Γιατί σαν φύσης ζωντανό

θ’ αρπάξω ότι βρω

η ύλη έχει έλεγχο

το πνεύμα ειν’ απών.

ΛΙΓΟ ΦΩΣ

Άνθρωπε άνοιξε τους οφθαλμούς.

διάβασε την αλήθεια

κλείσε την φαντασία σου

μη ζεις με παραμύθια.

Αυτό σερβίρουν στη ζωή

άχρηστοι που λυμαίνουν

Ελλήνων εδώ πολιτικοί

πατρίδα σου ληστεύουν.

Είναι οι σκάρτοι των λαών

τίποτα δεν προσφέρουν

μοιάζουν απόβλητα πολλών

άνοιξη πώς να φέρουν;

Ευημερία, προκοπή

ζητάει καλοσύνη

κι όχι να κλέβουν τη ζωή

κι ένας λαός στη δύνη.

ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ

Την γη και την πατρίδα σου

κοίτα την ξεπουλάμε

σου λεν’ καλύπτουν χρέη σου

γι’ αυτό δεν μας κοιτάνε.

Κι αναρωτιέται ο λαός

μα δούλεψα μ’ αξία

και στην πατρίδα ο σοφός

δεν θέλει αταξία.

Μα γλείφτες της πολιτικής

γυρνάν σαν τα τσακάλια

λένε στο λαό είναι ντροπής

αν θα τους πεις ρεμάλια.

Κι αυτοί με το κεφάλαιο

κλείνουνε συμφωνίες

και θα το δεις μεθαύριο

σαν φτιάξουν εξουσίες.

Ο ΤΥΠΟΣ

Όσα προβάλλονται συχνά

μας κλέβουν κάποιο χρόνο

άλλα μας λέν’ πάρα πολλά

κι άλλα μιλούν με φθόνο.

Πολλοί διαβάτες που περνούν

τούτα παρατηρούνε

και στην ανάγνωση ρωτούν

αλήθειες δεν θα δούμε;

Είναι ο τύπος αυστηρός

μα κάνει και χατίρια

κι αν γίνει πιο προσεκτικός

θα μπει σε πανηγύρια.

Η κάθε μια πολιτική

κοιτάει τα παιδιά της

κι αν τον λαό ποδοπατεί

ειν’ στα συμφέροντά της.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ

Ερώτησα τον άνθρωπο,

τον φίλο, τον σωστό,

τον γείτονα, τον άμυαλο,

κι εκείνον τον σοφό.

Ερώτησα τον πλούσιο,

τον πρίγκιπα, σιωπή;

και τον λεχρίτη, τον λωλό

που κλέβει μια στιγμή.

Ερώτησα τον άρρωστο,

Τον γίγαντα, το νιο,

Τον χαρτοπαίκτη ρώτησα,

Κι έναν πολιτικό.

Ποιος είναι ο παράδεισος,

για κάθε μια μορφή,

ο όφις ο μυστήριος;

Ή η άνοιξη στη γη;

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Κάτσε ρε μάγκα φρόνιμα

αλλάξανε τα χρόνια

η γκόμενα με φόρεμα

γυρνά με παντελόνια.

ΡΕΦΡΕΝ

Με τη μαγκιά σου άνοιξες

μεγάλη φασαρία

και τα σαΐνια έμπλεξες

σ’ αυτή την ιστορία.

Μη γίνεσαι το έλα να δεις

η γκόμενα στη μπαίνει;

Κι εσύ σαν κόκορας αυλής

στο χτες θέλεις να μένεις;

ΡΕΦΡΕΝ

Με τη μαγκιά σου άνοιξες

μεγάλη φασαρία

και τα σαΐνια έμπλεξες

σ’ αυτή την ιστορία.

ΣΚΕΨΟΥ ΣΩΣΤΑ

Ποιοι φανατίζουν τους λαούς

κι ανάβουν τα φυτίλια

οι ανεγκέφαλοι του νους

έμποροι της ξευτίλας.

Πετρέλαια τάχα διεκδικούν

για υπερ-αεροπλάνα λένε

σύνορα μας καταπατούν

θρησκευτικά μας καίνε.

Θανάτου έμποροι ψυχών

νιώθεις πολιτική

τάχα μιλούν για τον σωστό

ενώ σκορπούν οργή.

Τα ξένα τους συμφέροντα

τσάτσοι μας προωθούν

έλληνα θέλεις φέρετρα

ή αλήθειες που πονούν;

TAΠΙ ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ

Στα χαφτία, στα σοκάκια

ρίχνουν μάγκες τη ζαριά

κι αν ακούς μπαγλαμαδάκια

φταίει φίλε η στραβιά.

ΡΕΦΡΑΙΝ

Μας τα φάγαν μαναβάκια

που φυσάγαν το μαλλί

κρεοπώλες, γκαρσονάκια

φέρνουν και ζαριά καλή.

Άλλοι φίλε μου χορεύουν

άλλοι λεν τι γκαντεμιά

αν τα ζάρια δεν σε θέλουν

φέρνεις άσσους και διπλά.

ΡΕΦΡΑΙΝ

Μας τα φάγαν μαναβάκια

που φυσάγαν το μαλλί

κρεοπώλες, γκαρσονάκια

φέρνουν και ζαριά καλή. 

ΦΤΥΣΤΟΥΣ ΜΗ ΒΑΣΚΑΘΟΥΝΕ

Δεν κάνω επανάσταση λέγοντας την αλήθεια

Κονσερβοποιημένες λύσεις εγώ δεν προωθώ

Μόνο θα σας μιλήσω για μια κακή συνήθεια

Του ιδίου του συστήματος που κλέβει τον λαό

Και σαν τον μάγο ξέρουν όλοι  να σιωπούν

Οι λίστες με τους κλέφτες να χάνονται πριν βγουν

Και πάλι ο λαός θα ακριβοπληρώσει

τα δις τα τρις που κλέψανε και ένας θεός να δώσει

Και τέλος νομοσχέδια πάλι αυτοί θα βρούνε

Την τύχη τούτου του λαού αύριο θα την δούμε

Αυτοί είναι οι Βουλευτές φτύστους μη τους ματιάσεις

Και κοίτα αύριο εσύ τον λάκκο σου να σκάψεις

ΛΙΣΤΕΣ  Η ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ

ΚΙ ΟΜΩΣ

Με κατηγόρησαν σαν να’ μουν ο αλήτης
Ενώ τους μίλαγα εγώ πολύ απλά
Φταίει το ντύσιμο που ήτανε της τύχης
Και αυτή η φτώχια μου που έλεγε πολλά

ΡΕΦΡΑΙΝ

Έτσι για πάντα θα έχω στίγμα στη ζωή
Και θα αγωνίζομαι εγώ να αποτινάξω
Και ας είν΄ο κόπος μου και ο μόχθος μου βαρύς
Εγώ θα πρέπει όλα τούτα να κοιτάξω

Ένας εργάτης στα σαλόνια σας δεν μπαίνει
Γιατί είναι άνδρας και αγωνίζεται να ζει
Δεν έχει μάθει στις ατάκες σας να φέρνει
Ούτε τριγύρω έχει σκύψει κεφαλί

ΡΕΦΡΑΙΝ
Έτσι για πάντα θα έχω στίγμα στη ζωή
Και θα αγωνίζομαι εγώ να αποτινάξω
Και ας είν΄ο κόπος μου και ο μόχθος μου βαρύς
Εγώ θα πρέπει όλα τούτα να κοιτάξω

Η ΚΟΛΑΣΗ

Για μια γυναίκα και έναν έρωτα μεγάλο

Εξελογιάστηκα και χάνω το μυαλό

Και όλοι μου λένε μη ζητάω τίποτα άλλο

Γιατί τα λάθη θα με πάνε σε γκρεμό

ΡΕΦΡΑΙΝ

Είναι παράλογο εγώ να αγαπήσω

Είναι επιπόλαιο και πρέπει να το πω

Αυτό το λάθος μου θα πρέπει να το σβήσω

Και από το δρόμο της για πάντα να χαθώ

Έλα ο διάολος που βάζει τα ποδάρια

Και δεν αφήνει το φεγγάρι να κρυφτεί

Και εκεί σαν φάρος την εφώτισε τα βράδια

Και το κορμί της μια κόλαση καυτή

 ΡΕΦΡΑΙΝ

Είναι παράλογο εγώ να αγαπήσω

Είναι επιπόλαιο και πρέπει να το πω

Αυτό το λάθος μου θα πρέπει να το σβήσω

Και από το δρόμο της για πάντα να χαθώ

ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Ένα χαμόγελο ψυχής
Είναι σαν ηλιαχτίδα
Που θε χαρίζει στη ζωή
Όνειρα και ελπίδα

Αγγίζει το χαμόγελο
Τον κάθε πικραμένο
Μοιάζει με άνοιξης ανθό
Στο διάβα σου σπαρμένο

Ζεσταίνει το χαμόγελο
Σου δίνει την ελπίδα
Ξεχνάς κάθε περίγελόν
Που φέρνει καταιγίδα

Αρκεί να είναι ειλικρινής
Χαμόγελο αγάπης
Και όχι να είναι της στιγμής
Που θε και βγάζει μάτι