ΑΠΛΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Η γνώση είναι αρχή της ζωής

Για επιβίωση  του ατόμου

Και ταλαντεύεται με ήχο βοής

Του γνωστού μας χώρου 

Κι αν κει ταλαντευόμαστε σαν ύλη

Και καθορίζουμε το μέγεθος

Και το παρόν σχήμα για αρχή

Απλά λεν τις λέξεις εδώ έχει φως

Εκεί διαφωνεί η μόρφωση της ύλης

Που σωστά διδάχθηκε. Αλλά δεν είδε,

Δεν ένοιωσε, δεν πόνεσε, στην πύλη

Της ίδιας της ύπαρξης, του δεν.

Δεν έχω, δεν ζω, δεν βλέπω, δεν νιώθω,

Δεν μπορώ, δεν είμαι, δεν αντέχω.

Όλα τα πέρασε στο άγραφο λεπτό

Γι αυτό σας ρωτώ. Εγώ τι είμαι;