Ο ΤΡΥΓΟΣ

Έλα κούκλα να χορέψεις
ήρθε πάλι Κυριακή
να μεθύσεις να τα σπάσεις
και να πιεις λευκό κρασί.

ΡΕΦΡΑΙΝ
Σαν ο Διόνυσος γιορτάζει
και ο τρύγος ξεκινά
κάθε κοπελιά μοιράζει
αγκαλιές, γλυκά φιλιά.

Όλοι οι φίλοι το γλεντάνε
ήλιος μας χαμογελά
πίνουν και χαρά σκορπάνε
με τραγούδια του κοσμά.

Μέθυσαν και τα τρυγόνια
τον τρελό τους το χορό
ως κι η Μπάμπω λε πως χρόνια
πάντα πρώτη ήταν δω.

ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ

Σαν ο χρόνος ‘δώ κυλά
τα προβλήματα πολλά.
Ποιος πολιτικός μπορεί
να βρει λύση σοβαρή;

Για να δει και ο λαός
επιτέλους άσπρη μέρα
και όχι να φωνάζουν ‘δώ
μου στερούνε τον αγέρα.

Και άντε πάλι να κοιτά
δεξιά, αριστερά
να γλυτώσει τα παιδιά
μη τα φάνε τα σκυλιά.

Κι έτσι να ‘χει εδώ τα ίδια
σε καινούργια εκλογή
και να λε’ αμάν-αμάν
σβήνω μάνα μου, γιατί;

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 34

«Ερμιά, θάνατος και φρίκη
όπου επέρασες κι εσύ·
ξίφος έξω από τη θήκη πλέον
ανδρείαν σου προξενεί».

Τρόμος δεν υπάρχει πια
όλοι πρέπει να φοβούνται
του λαού την ανθρωπιά
και γι’ αυτό αναρωτιούνται.

Πώς ξυπόλητος φτωχός λαός
βρίσκει δύναμη να πει
έξω κάθε ένας δω γνωστός
που μας έφερε ντροπή.

Κι έτσι πάλι αντρειωμένος
νέο αγώνα ξεκινάς
και ας λένε οι τριγύρω
τα οφέλη θα ‘ν για μας.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 33

«Τρέχει, τρέχει όλα τα δάση,
τα λαγκάδια, τα βουνά,
κι όπου φθάσει, όπου περάσει,
φρίκη, θάνατος, ερμιά».

Τούτος πια δεν είναι φίλος
ούτε σύμμαχος καλός
είναι ένας πλανητάρχης
στυγερός και βρωμερός.

Γι’ αυτό κοίταξε τριγύρω
Κουρδιστάν ή Πακιστάν
τη Συρία ή το Ιράκ
και το Κόσσοβο πατάν.

Την Ελλάδα θέλουν μάνα
να ‘χουν τόπο χλοερό
να ‘χουν ήλιο το χειμώνα
και νεράκι δροσερό.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 32

«Το θηρίο π' ανανογιέται
πως του λείπουν τα μικρά,
περιορίζεται, πετιέται,
αίμα ανθρώπινο διψά».

Γι’ αυτό σου φωνάζω κοίτα
κοίτα, μάθε πιο πολλά
προδοσίες, προδοσίες, προδοσίες
φέρνουν πάντα τα δεινά.

Χρόνια τώρα και αιώνες
μας δουλεύουνε αυτοί
και τα πάντα ξεπουλάνε
δίχως φόβο και ντροπή.

Κι έτσι έχουν εξουσίες
να πουλάν ιδανικά
και σου γράφουν ιστορίες
βουτηγμένες στην ψευτιά.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 31

«Δυστυχιά του, ω, δυστυχιά του,
οποιανού θέλει βρεθεί
στο μαχαίρι σου αποκάτου
και σ' εκείνο αντισταθεί».

Όχι πως δεν έχεις λόγο
μα μιλώ πολύ απλά
το κεφάλαιο στον τόπο
δε θα αφήνει τα παιδιά.

Γιατί ο κανόνας λέει
σαν η σφαίρα τρέχει ‘δω
η πορεία του θα φέρει
πόνο, θλίψη και κακό.

Πρόσεχε λοιπόν λιγάκι
ήρωες θρηνούμε εκεί
μη μου γίνεις το πιονάκι
στη βουλή ή στο σκαμνί.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 30

«Οπού αφήνει ανεμοζάλη
και χαλάζι και βροχή
να του δέρνουν τη μεγάλη,
την αιώνιαν κορυφή».

Για αιώνες και αγώνες
που περάσανε γοργά
και οι κούφιες κεφαλές
έφεραν μόνο δεινά.

Γιατί πίστευαν σε λάθος
και πολέμησαν γι’ αυτό
με μεγάλη τόλμη, πάθος
δεν εβλέπαν το γκρεμό.

Πως εκεί οδεύουν όλοι
σ’ ένα μύλο που γυρνά
και την πίστη και τη χάρη
την αλέθουν σαν περνά.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 29

«Σαν το βράχο οπού αφήνει
κάθε ακάθαρτο νερό
εις τα πόδια του να χύνει
ευκολόσβηστον αφρό».

Κι έτσι όλα θα ‘χουν λήξει
και χωρίς περιστροφές
το κεφάλαιο θα έχει πνίξει
κάθε αντίσταση του χτες.

Και τραπέζωμα μεγάλο
θα ‘χει γίνει σε αυτούς
που εκείνο και το άλλο
σβήσαν όλα στους αφρούς.

Κι αν λαός αναζητήσει
κάποιος να του πει γιατί
τότε μόνο θα ακούσει
άντε πάλι απ’ την αρχή.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 28

«Άλλο εσύ δεν συλλογιέσαι
πάρεξ που θα πρωτοπάς·
δεν μιλείς και δεν κουνιέσαι
στες βρισιές οπού αγρικάς».

Γιατί άλλο το παιχνίδι
που εσκάρωνες κρυφά
και εκοίταγες μη δίνεις
λόγο για τα πιθανά.

Και αυτά που θα κρατούσες
για εκείνο και γι’ αυτόν
δες πως συ μου διοικούσες
και γυρνούσες τον τροχόν.

Και στο φίνις θα ‘ρθεις πρώτος
και σωστός στα αφεντικά
τι θα πει τώρα ο όχλος
συ θα λες εδώ κρατάς.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 27

«Και σ' εσέ καταγυρμένος,
γιατί πάντα σε μισεί,
έκρωζ' έκρωζ' ο σκασμένος,
να σε βλάψει, αν ημπορεί».

Γιατί μόνο λόγια είχε
σαν τον κάποιο φαφλατά
και τη λάσπη που κατείχε
έριχνε εις τον κοσμά.

Κι αν εσύ καλά κρατούσες
γιατί το ‘παιζες αλλιώς
κείνος πάντα που μιλούσε
γιατί έτρωγε κι αυτός.

Το παχνί ήταν μεγάλο
η ταΐστρα είν’ καλή
και ο δούλος, ο τσομπάνος
μη τυχόν αντιληφθεί.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 26

«Σε ξανοίγει από τα νέφη
και το μάτι του Αετού,
που φτερά και νύχια θρέφει
με τα σπλάχνα του Ιταλού·».

Γι’ αυτό να ‘σαι διαβασμένος
σ’ ό,τι ακούσεις ή θα δεις
και στα πάντα μορφωμένος
να γνωρίζεις τι θα βρεις.

Κι όχι άοπλος να μου ‘σαι
όταν θα ‘ρθει ο καιρός
και ν’ ακούς εδώ τις μούσες
που με ψέμα πάνε μπρος.

Και στο τέλος λαβωμένος
θα γυρνάς εδώ κι εκεί
και θα βγεις κυνηγημένος
απ’ το κάθε ένα σκυλί.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 25

«Εις το κίνημα του δείχνει
πως τα μέλη ειν' δυνατά·
και στου Αιγαίου το κύμα ρίχνει
μια σπιθόβολη ματιά».

Γιατί θέλει να ‘ν αφέντης
στην δική του την πλευρά
κι όχι γύρω κάθε κλέφτης
δω να κάνει τα στραβά.

Και να βγαίνει λαβωμένο
κάθε ένα πρωινό
κι ο αγώνας τόσο χρόνο
να ‘χει χάσει το σκοπό.

Γι’ αυτό κοίταξε καλά
πόσα τάξανε οι γύρω
και με σπόντες και λαδιά
θε να ρίξουν άλλο κλήρο.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 24

«Ελαφιάσθη της Αγγλίας
το θηρίο, και σέρνει ευθύς
κατά τ' άκρα της Ρουσίας
τα μουγκρίσματα τσ' οργής».

Όλοι πια κοιτούν μη χάσουν
απ’ τον δούλο που ‘χαν δω
και κοιτούν τι θα αρπάξουν
πριν σ’ αφήσουν μοναχό.

Κι έτσι στο ανεμοβρόχι
ψάχνεις κάπου να σταθείς
γιατί τούτοι πάντα πρώτοι
θα σε κρίνουν αν βραχείς.

Γι’ αυτό άνοιξε τα ώτα
κι άκουσε πολύ καλά
στον αγώνα συ τα δίνεις όλα
μα κρατάς την ανθρωπιά.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 23

«Απ' τον πύργο του φωνάζει,
σα να λέει σε χαιρετώ,
και τη χήτη του τινάζει
το λιοντάρι το Ισπανό».

Δουλικό σε θέλουν όλοι
και να σ’ έχουν στη γωνιά
κι όλοι γύρω σου η πόλη
να κοιμάται σαν παλιά.

Γιατί αν εσύ ξυπνήσεις
τι θα γίνουμε εμείς;
Και τα κέρδη αν ζητήσεις
χάνουμε τη σπιθαμής.

Κι ο λαός θα καταλάβει
ποιοι του φόραγαν δεσμά
και θα πει ποια αμοιβή
‘γώ επλήρωνα συχνά;

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 22

«Γκαρδιακά χαροποιήθει
και του Βάσιγκτον η γη,
και τα σίδερα ενθυμήθει
που την έδεναν κι αυτή».

Γιατί χρέη δεν ξεχνάνε
φίλοι, ξένοι και γνωστοί
και ζητάνε να σε πάνε
όπου θέλουνε αυτοί.

Μέχρι όνομα ν’ αλλάξεις
στον επάνω μαχαλά
γιατί είπες θα τινάξεις
το ζυγό που σε κρατά.

Κι έτσι πάλι λαβωμένη
με διπλή υποταγή
θα σε βλέπω εκεί θλιμμένη
γιατί χάνεις και τη γη.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 21

«Μ' όλον πού 'ναι αλυσωμένο
το καθένα τεχνικά,
και εις το μέτωπο γραμμένο
έχει: “Ψεύτρα Ελευθεριά”».

Απ’ τα χρέη των ολίγων
που κατάκλεβαν καιρό
και μιλούσαν για το χρόνο
που χαράμισαν εδώ.

Κι έτσι πάλι αλυσίδες
του φορέσανε ξανά
σαν το βόιδι με ελπίδες
σου γεμίζουν το ντορβά.

Νόμοι, νόμοι, νόμοι, νόμοι
μη σηκώνεις κεφαλή
γιατί κει οι παρανόμοι
θα βρεθούνε φυλακή.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 20

«Εφωνάξανε ως τ' αστέρια
του Ιονίου και τα νησιά,
κι εσηκώσανε τα χέρια
για να δείξουνε χαρά».
Κι έτσι όλοι χέρι-χέρι
δώσαν ψήφο δυνατό
το κακό να χάσει ταίρι
και να φύγει από ‘δώ.

Για να δει κι ο λαουτζίκος
ήλιο πάλι και νερό
σαν πρασίνισε ο βίκος
κι η Ελλάδα πάει μπρος.

Και σιγά-σιγά και πράα
θε να δώσει τη ζωή
κι η καμπάνα θα χτυπήσει
το προμήνυμα στη γη.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 19

«Όλοι οι τόποι σου σ' εκράξαν
χαιρετώντας σε θερμά,
και τα στόματα εφωνάξαν
όσα αισθάνετο η καρδιά».

Πρόσεχε εις τον αγώνα
ο εχθρός είναι σκληρός
μην σε δω ποτέ στο γόνα
θέλω να τραβάς εμπρός.

Γιατί όλα θέλουν τόλμη
και καθάρια λογική
γι’ αυτό κοίτα είστε μόνοι
κτύπα την υποταγή.

Που ζητάν οι προφεσόροι
να κρατάνε τα κλειδιά
και στο τέλος σαν εμπόροι
θα ζητάνε και γωνιά.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 18

«Εγαλήνεψε και εχύθει
καταχθόνια μια βοή,
και του Ρήγα σού απεκρίθη
πολεμόκραχτη η φωνή.».
Εγερθείτε όλοι οι νέοι
και σε αγώνα ιερό
να ενώσετε την φαίη
λέγοντάς τους είστε εδώ.

Κι όλοι μας μαζί σαν ένας
τώρα δω σταυραετοί
δε θα καρτερεί κανένας
γιατί όλοι θα ‘ναι εκεί.

Κάθε Έλληνας γνωρίζει
κι ό,τι πως δεν είν’ ντορπή
να κρατάς μία σημαία
θέλει τόλμη κι αρετή.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 17

«Μόλις είδε την ορμή σου
ο ουρανός που για τσ' εχθρούς
εις τη γη τη μητρική σου
έτρεφ' άνθια και καρπούς».

Γιατί ένιωσε πως βρήκες
το κουράγιο σου ξανά
και στη σκέψη σου εμπήκες
για να φέρεις λευτεριά.

Εις τα παιδικά τα χείλη
με αγάπη πατρική
για να μη γνωρίσουν κείνοι
τη στυγνή υποταγή.

Που κρατούσες τη μορφή σου
σκοτεινή και σκυθρωπή
για να δείχνεις με τιμή σου
τί σκεφτόσουν στη σιωπή.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 16

«Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!».
Κοίτα πόσοι θέλουν αίμα
Κι είναι γύρω από μας
Και οι σύμμαχοι της χώρας
Κάνουν τούμπες δεν μιλάς

Σαν τη γη εξαγοράζουν
Κλέβουν τόπο χλοερό
Μα τα νιάτα θα ξυπνήσουν
Δεν το ανέχονται αυτό

Γιατί Έλληνας και ένας
Να ΄χει μείνει δώ ή κει
Τη βρομιά θα αποτινάξει
Για τη δόξα την τιμή

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 15

«Ναι, αλλά τώρα αντιπαλεύει
κάθε τέκνο σου με ορμή
που ακατάπαυστα γυρεύει
ή τη νίκη ή τη θανή».

Γιατί νιώθει ανωμαλία
εις τον τόπο του να ζει
και δεν έχει την αξία
και τη δύναμη να δει.

Πόσοι γύρω περιπαίζουν
με τον μόχθο τους συχνά
και ο ίδιος μένει δούλος
εις τα ξένα αφεντικά.

Και αυτά κι εκείνα τ’ άλλα
τον εκάνουνε λωλό
γιατί βλέπει την κουτάλα
να κρατάει το κακό.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 14

«Ταπεινότατή σου γερνεί
η τρισάθλια κεφαλή
σαν πτωχού που θυροδέρνει
κι είναι βάρος του η ζωή».

Γι’ αυτό άνοιξε το βλέμμα
δες τριγύρω καθαρά
πόσοι χύσαν τόσο αίμα
να ‘χεις συ τη λευτεριά.

Οι ποδιές μανάδων κρύβαν
όλη την αγνή ζωή
και στο Ζάλογγο χορεύαν
για τη δόξα και τιμή.

Μπρος λοιπόν ξανά λεβέντη
δες γαλάζιο ουρανό
δες σταυρό πού κυματίζει;
Εις τον βράχο τον ιερό.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 13

«Φεύγει ο πίσω το ποδάρι
και ολόκληρο πατεί
ή την πέτρα ή το χορτάρι
που τη δόξα σου ενθυμεί».
Έως πότε θα αντέχεις
να ‘σαι δούλος στη γωνιά
κάποτε σαν λεοντάρι
έμπαινες και στη φωτιά.

Ας’ τον ήλιο να ζεστάνει
τούτη κούφια κεφαλή
γιατί γύρω θα σε πουν οι χάνοι
είσαι δούλος, μείνε εκεί.

Δες και τ’ άβουλο μοσχάρι
όταν δεν αντέχει πια
το ‘να πόδι θα σηκώσει
και θα δώσει την κλωτσιά.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 12

«Άλλοι ωιμέ, στη συμφορά σου
όπου έρχοντο πολλοί
“σύρε να βρεις τα παιδιά σου,
σύρε” έλεγαν οι σκληροί».
Κι έτσι τσακισμένη τώρα
καρτερείς την ανθρωπιά
οι δοσίλογοι κει πέρα
ξαναδιώξαν τα παιδιά.

Και μυαλό εσύ δε βάνεις
γιατί δε μπορείς να δεις
Α κόμμα Β κόμμα
γύρω χάνεται πατρίς.

Πιόνι έγινες των λίγων
ξύπνα Έλληνα και δες
σε βυζαίνουν σε αρμέγουν
δεν τους δίνεις και ευχές;

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 11

«Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια
αλλ’ ανάσαση καμιά
άλλος σου έταξε βοήθεια
και σε γέλασε φριχτά».

Και μυαλό αυτοί δε βάνουν
μόν’ την πάρτη τους κοιτάν
και όλοι γύρω σε χλευάζουν
την Ελλάδα μας κτυπάν.

Τσιφλικάδες νέου τύπου
με θαλαμηγούς και μη
στη βουλή βάζουν του τύπου
να τους δούνε στην ΤΙΒΙ.

Πόσο ψέμα θε να πούνε
οι κασσάνδρες δω κι εκεί
και ο έντιομος πολίτης
αχ, ανάσταση μη δει.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 10

«Μοναχή το δρόμο επήρες
εξανάλθες μοναχή
δεν είν’ εύκολες οι θύρες
εάν η χρεία τες κουρταλεί».

Γι’ αυτό σας φωνάζω τώρα
δέστε λίγο κει εδώ
όλοι οι προύχοντες στη χώρα
δώσαν λόγο ιερό.

Έχουνε τα μπικουτίνια
χρόνια έκλεψαν πολλά
δε θα χάσουν τα σαλόνια
τα σεντούκια είν’ σιμά.

Κι έτσι πάλι πατριώτες
θα το παίξουν δω κι εκεί
κι η Ελλάδα κι η πατρίδα
πάλι λευτεριά θα δει.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 9

«Με τα ρούχα αιματωμένα
ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
να γυρεύεις εις τα ξένα
άλλα χέρια δυνατά».

Για να τους καλύψεις όλους
ψεύτες, κλέφτες σαν πατρίς
γιατί βουλευτές με κώλους
ήταν όλοι αφελείς.

Έβλεπαν την πορτοφόλα
κάθε άτιμου κει δα
και πιστεύανε στα λόγια
και χρεώναν το ντουνιά.

Και μου βγαίνεις λαβωμένη
σαν ζητάς να κρατηθείς
γιατί οι σύμμαχο που έχεις
αχ, σε βγάζουν στο σφυρί.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 8

«Τότε εσήκωνες το βλέμμα
μες στα κλάματα θολό
και εις το ρούχο σου εστάζ
αίμα πλήθος αίμα ελληνικό»

Που πουλήσαν όλοι ετούτοι
που εισήλθαν στην Βουλή
διότι κοίταγαν τα πλούτη
και ουχί την λευτεριά τρανή

Για πατρίδες των ηρώων
που πεθάναν δω κι εκεί
από μάχες τόσων αγώνων
που εδώσαν για τη γη

Γη ελεύθερη κι ωραία
γη πατέρων με τιμή
να δοξάζουν τα σχολεία
γη που ειν’ Ελληνική

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 7

«Κι έλεες "πότε α πότε βγάνω
το κεφάλι από τσ’ ερμιές"
κι αποκρίνοντο από πάνω
κλάψες άλυσες φωνές»

Για τα χίλια μύρια λάθη
που γινόντουσαν συχνά
κι ήρθαν ξένοι και καθίσαν
εις τον σβέρκο μας ξανά

Για να αρπάξουν ότι βρουν
δίχως νάχουν εντροπή
και οι προύχοντες να βλέπουν
και να μένουν στην σιωπή

Μα ο Έλληνας φωνάζει
δυνατά και καθαρά
ξύπνα πλέον πατριώτη
πριν πληρώσεις ακριβά

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 6

«Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει
φιλελεύθερη λαλιά
το ένα εκτύπαε τ’ άλλο
χέρι από την απελπισιά»
Χέρι πάντα που ψηφίζει
και ζητά την προκοπή
κι όχι χέρι που αρπάζει
την ζωή κι αυτή την γη

Για να δουν οι απογόνοι
πόσα λάθη και εντροπή
έφερε η κάθε ψήφος
δίχως να’δουν προκοπή

Γιατί τότε θα το ξέρουν
τι γεράκια φέραν δω
που τους τάξαν μεγαλεία
μα τους ρίξαν στον γκρεμό

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 5

«Δυστυχής! Παρηγορία
μόνη σου έμενε να λες
περασμένα μεγαλεία
και διηγώντας τα να κλαις».

Σκέψου Έλληνα το χάλι
Πού οδεύεις τελικά;
Αν τριγύρω δεν τινάξεις
την πολιτική βρωμιά;

Που ‘ρθε κι έκατσε σαν βδέλλα
και αρπάζει ό,τι βρει
απ’ τον τίμιο εργάτη
που ζητούσε προκοπή.

Μην αφήσεις πλέον άλλο
όλη τούτη τη βρωμιά
που μαζί με την ΤV
σου ‘χουν πάρει τα μυαλά.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 4

«Αργείε νάλθει εκείνη η μέρα
κι ήταν όλα σιωπηλά
γιατί τα σκίαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά».
Απ’ το πνεύμα εξουσίας
που κατέχει η Βουλή
γιατί μίσησε πολίτες
που μοχθήσανε στη γη.

Για τη γη τόσων πατέρων
που πολέμησαν σκληρά
Τούρκους, Γερμανούς και άλλους
για να δώσουν λευτεριά.

Δίχως έλεος την πτώχεια
την τσακίζουνε ξανά
και τη σύνταξη του κλέβουν
τα παράνομα σκυλιά.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 3

«Εκεί μέσα εκατοικούσες
Πικραμένη εντροπαλή
Και ένα στόμα εκαρτερούσες
Έλα πάλι να σου πει»

Να σου πει για προδοσίες
Και για απάτες των πολλών
Που τον έλληνα προδίδουν
Και σου προσκυνούν εχθρόν

Έτσι κάναν τις θυσίες
Μια ξετσιπωσιά παντού
Που μιλά μόνο για τζόγο
Και για κέρδη πονηρού

Μα το λέω το φωνάζω
Είμαι έλλην και είμαι δω
Η Ελλάδα είναι έθνος
Κι έχει τόπον ιερό

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 2

«Απ’τα κόκκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
και σαν πρώτα ανδρειωμένη
χαίρε ω χαίρε λευτεριά»

Κοίτα πόσοι θέλουν αίμα
Κι είναι γύρω από μας
Και οι σύμμαχοι της χώρας
Κάνουν τούμπες δεν μιλάς

Σαν τη γη εξαγοράζουν
Κλέβουν τόπο χλοερό
Μα τα νιάτα θα ξυπνήσουν
Δεν το ανέχονται αυτό

Γιατί Έλληνας και ένας
Να ΄χει μείνει δώ ή κει
Τη βρομιά θα αποτινάξει
Για τη δόξα την τιμή

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ No. 1

«Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή
σε γνωρίζω από την όψη
που με βια μετράει τη γη».

Πολιτικοί του σήμερα
δεν έχουνε πατρίδα
τα νιάτα σου σκορπίστηκαν
χάσανε την ελπίδα.

Γι’ αυτό ξυπνάτε Έλληνες
πριν είναι πια αργά
τα πάντα εδώ μας παίρνουνε
τα βρώμικα σκυλιά.

Στερήσανε δωρόσημο
σου μείωσαν συντάξεις
τράπεζες, ΔΕΗ, ΟΤΕ
σε έχουν ξετινάξει.