Εκεί που κλαίγανε
βουβά τα περιστέρια
πήγα και ξάπλωσα
μονάχος μια βραδιά
κίτρινα φύλλα για
προσκέφαλο και στρώμα
σαν τους τσιγγάνους
που πηγαίνουν στο βοριά.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Και η ανάσα μου βαριά
και κουρασμένη
σύννεφα φέρνει και
αρχίνησε βροχή
έγινα μούσκεμα στη
νύχτα τη θλιμμένη
σαν περιστέρι που δεν
είχε να κρυφτεί.
Είναι αλήθεια πως ο
άνεμος μυρίζει
κίτρινα φύλλα αχ,
σκεπάσαν το κορμί
και τα αστέρια σαν
πυρσοί να μου φωτίσουν
τη μοναξιά μου και του
κόσμου τη σιγή.
(Ρ)
Και η ανάσα μου βαριά
και κουρασμένη
σύννεφα φέρνει και
αρχίνησε βροχή
έγινα μούσκεμα στη
νύχτα τη θλιμμένη
σαν περιστέρι που δεν
είχε να κρυφτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια