Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Δεν θα μιλήσω για εκείνη που ποθούσα

και δεν θα έλεγα πως ήταν η ζωή

ήταν ο ήλιος που σαν άνθρωπος ζητούσα

κι έφευγε πάντοτε με την ανατολή

 

ΡΕΦΡΑΙΝ

Σαν ένα όνειο με πλάνευε τη νύχτα

και με εκοίμιζε με χάδια και φιλιά

την είχα δίπλα μου στα γλέντια, στα ξενύχτια

και το γλεντάγαμε στα κέντρα τα παλιά

 

Και τώρα μόνος σαν το μπούφο σε μιαν άκρη

πίνω και ψάχνω μες στους δρόμους να τη βρω

και στο ποτό μου πια κυλάει το φαρμάκι

απ' τα χαμένα που στη μνήμη μου ζητώ

 

(Ρ)

Σαν ένα όνειο με πλάνευε τη νύχτα

και με εκοίμιζε με χάδια και φιλιά

την είχα δίπλα μου στα γλέντια, στα ξενύχτια

και το γλεντάγαμε στα κέντρα τα παλιά