Βρεττός Βόρης: ΓΙΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

Στη φύση έρευνα σωστή

ο άνθρωπος θα κάνει

και θα ανοίξει ορίζοντες

μέχρι εκεί που φτάνει

Και δεν είναι αυτό κακό

αν θέλει για να μάθει

ζητά το άγνωστο παντού

κι ας κάνει πέντε λάθη

Και αν αυτά τον οδηγούν

μες στην καταστροφή του

θα μάθει να 'ν προσεκτικό

αύριο το παιδί του

Δεν είναι λίθος του βουνού

ούτε ξερό πουρνάρι

είναι παντού σκεπτόμενος

και έχει Θεία Χάρη

Αν μέσα στην πορεία του

σε βρει και σου μιλήσει

άκου κι εσύ τη γνώμη του

κάπου θα σ' ωφελήσει

Ίσως κι εσύ σαν άνθρωπος

να έχεις προχωρήσει

στο άγνωστο ή στο γνωστό

πριν να διαβείς τη δύση

Κι έτσι μαζί κι αντάμα

θα πάτε πιο ψηλά

θα μάθετε της έρευνας

όλα καλά στραβά

Ο άνθρωπος είναι αρχή

σ’ αυτή την ιστορία

ο άνθρωπος είν’ ο εαυτός

μέσ' στη δημιουργία

Και αναζητά το άπιαστο

στης φύσης τα πολλά

να πιάσει εκεί το άγνωστο

που δεν ποδοπατά

Ο νους χαρά σου δίνει

σαν τούτο προχωρά

το μαύρο πέπλο σκίζει

να μάθει πιο πολλά

Η γνώση και η έρευνα

σου δίνει τη σοφία

με βήματά του σε οδηγεί

μες στην κυριαρχία

Στο άγνωστο που αναζητάς

να νιώσεις τη γαλήνη

να ξεπεράσεις τη ζωή

και τούτη εδώ τη δίνη

Θέλει να ζήσει πιο καλά

θέλει να απολαμβάνει

θέλει να βλέπει μακριά

κι ας μην αυτός τα φτάνει

Δεν είναι του περίμενε

έχει ανησυχίες

πάντα ζητά στις έρευνες

να δώσει ευκαιρίες

Αυτός θ' ανέβει το βουνό

χωρίς να κουραστεί

να δει να αγναντέψει

τα πάντα να γευτεί

Και σαν αρχή ζητάει

να 'χει κυριαρχία

σε ό,τι είναι γύρω του

να δίνει ευτυχία

Η μία να 'ν σωματική

η άλλη απ' το πνεύμα

σαν ύλη που ‘ναι γύρω του

να δίνει πρώτο θέμα

Ανατολή γι' αυτόν

να ‘ναι παντού το φως

νιώθει τον συνάνθρωπο

γιατί τραβάει μπρος

Όλα τριγύρω ορατά

να είναι σαν διαβεί

και όχι εις το σκότος

σε αμάθεια να μπει

Δύναμη και καλοσύνη

ζητά παντού να δίνει

και αν θα χρειαστεί

θα πάρει την ευθύνη

Για λάθη και παράλογα

αν χρειαστεί θα δώσει

παντού θα δώσει ανάλογα

το ξέρει θα πληρώσει

Κι αντί στο χρόνο

να διαβεί με δύναμη ψυχής

θα χάσει την ανόρθωση

που 'θελε για να δει

Δεν είναι πλέον δύσκολο

το βήμα στη ζωή

σαν κάθε ανηφόρι

σου δείχνει την κορφή

Γι' αυτό λοιπόν ανέβα

να δεις πιο καθαρά

τα έργα του, τις πράξεις του

και κρίνε τον σωστά

Η ιστορία άλλοτε

που γράφεται στο χρόνο

ποτέ της δεν αφαίρεσε

τη δόξα ή τον πόνο

Γι' αυτό σαν άνθρωπος

αυτός θα δοξαστεί

και γνώση και σοφία

κάπου θε να γραφτεί

Είναι καλό και όμορφο

να βλέπεις μακριά

και κάθε ένα συνάνθρωπο

στο διάβα να ζητάς

Σοφία είναι η ζωή

που πάντα αργά κυλάει

μα πάντα βγαίνει σαν λειψή

καθώς μας χαιρετάει

Και γρήγορα μας κλέβει

της νιότης ευτυχία

και φέρνει το παράσιτο

γήρας της δυστυχίας

Γι' αυτό μιλώ και ψάχνω

και λέω καθαρά

πως η φθορά του χρόνου

μας κόβει τα φτερά

Δεν κρίνουμε τον άνθρωπο

ζητάμε τη ζωή

που φέρεται παράλογα

την κάθε μια στιγμή

Εκεί που λες πως εγώ μπορώ

και λες όλα τα χάνεις

και τότε το ασήμαντο

ποτέ σου δε λαμβάνεις

Δεν έχει τέλος η αρχή

σου παίρνει ό,τι βρει

τα ήθη και τα έθιμα

σαν πέφτει η σιγή

Άνθρωπο φίλε καθαρό

ζητώ για να μου βρεις

κι όταν τον δεις μην το σκεφτείς

φίλος του να γενείς

Μ' αυτόν θα μάθεις καθαρά

ποιος είναι ο ορισμός σου

κοίτα λοιπόν, τράβα μπροστά

και δες τον διπλανό σου

Ο χρόνος σου 'κλεψε πολλά

πάνω που φως εβρήκες

δύναμη έχασες δω δα

και ακούς τις καληνύχτες

Το πνεύμα σου καλλιεργώ

την ύλη στη χαρίζω

μαζί με χίλια αγαθά

που λεν πως δεν αγγίζω

Νιώσε της γης κάθε καρπό

της φύσης τον αγέρα

είτε ζεστός είτε ψυχρός

συ πες μια καλημέρα

Στο άγνωστο που περπατάς

κι αναζητάς να ζήσεις

να βλέπεις πάντα που πατάς

και ποιόνε θα γνωρίσεις

Άσε λοιπόν ελεύθερο

το φως να σε αγγίξει

και ψάξε μες στο αύριο

το ποιον θε να φωτίσει

Θα ‘ναι ο άνθρωπος σωστός

που νιώθει τον αγέρα

ή θα 'ναι στο περίβλημα

και δούλος στη χολέρα;

Μη μου ζητάς άλλα πολλά

νιώσε με σου μιλάω

είναι ο λόγος μια σταλιά

σταγόνα σου ζητάω

Λέγω λοιπόν κοίτα ψηλά

νιώσε και τον αγέρα

στον άγνωστο στο γείτονα

να πεις μια καλημέρα

Κοίτα τριγύρω ταπεινά

αγνάντεψε τα ζώα

κοίτα τη γη το τι γεννά

και της ζωής τα μέα

Όπλα θα πάρεις πιο πολλά

της φύσης τη σοφία

θα 'χεις τη δύναμη φωτιάς

που δίνει ευημερία

Άνθρωπος που βάζει νου

σε ό,τι νιώθει γύρω

τα λάθη τα πετά στους γκρεμούς

και γίνεται θηρίο

Θηρίο που καταπατά

όλες τις αδικίες

και ανεβάζει πιο ψηλά

της γνώσης μας σοφίες

Δίνει λοιπόν τη δύναμη

και τη σοφή τη γνώση

και σέβεται δημιουργό

που θέλει να μας δώσει

Αντίληψη μου είπανε

έχει αυτός μεγάλη

βλέπει τριγύρω τα σαθρά

δεν κάνει παραζάλη

Η φύση είναι σύμμαχος

και αυτή ακολουθά

σαν κει όλα τα έργα του

κοιτά και τα μετρά

Αυτός είναι ο άνθρωπος

βήμα σωστό θα κάνει

θα πει που θέλει να σταθεί

και τι θέλει να κάνει

Δεν πιάνει πια το μέτρημα

δεν είναι πλέον δούλος

την ύλη περιφρόνησε

δεν σου μιλά σαν μούλος

Βγάζει το περιτύλιγμα

βγαίνει εις τον αγέρα

παντού ενσωματώνεται

και πάει παραπέρα

Κει που όλα τα ακούς

σαν μία ψαλμωδία

εκεί που θέλεις γίνεται

γύρω ευημερία

Εκεί η ύλη χάνεται

και βγαίνει η ψυχή

πανέμορφη, δεν φθείρεται

όπου κι αν βρεθεί

Κι αν βλέπει γύρω τα φρικτά

στα κάλλη και στο σχήμα

είν' η ζωή χωρίς ψυχή

που βλέπει μόνο χρήμα

Κι αν όλοι δούλοι γίνηκαν

άνθρωποι με αξία

μου 'παν ψυχή δεν είχανε

να δουν την κοινωνία

Και να τους πουν κατάματα

πως σφάλματα θα ζήσουν

με δουλικά καμώματα

τι θέλουν να κερδίσουν

Ζωή γεμάτη κόλαση

με μάσκα καλυμμένη

στιγμή αληθινή

στο βούρκο βουτηγμένη;

Άνθρωπε κοίταξε ψηλά

είν' η κορφή του Δάντη

κανένας δεν ανέβηκε

κι ας λεν πως είναι κάτι

Σαν ένας κόκκος του γιαλού

είσαι εσύ και βάλε

το κύμα σε παρέσυρε

και φώναζες μεγάλε

Βάλε τα χρήματα εσύ

όπου νομίζεις βάλ’ τα

στον άνεμο ή στη βροχή

θα γίνουνε σαλάτα

Γιατί ο χρόνος που κυλά

τίποτα δεν αφήνει

κι αν μια ψυχή μονάχη της

εβρέθηκε σε δίνη

Κοίτα λοιπόν κοίτα καλά

ποιόν δρόμο θα διαλέξεις

η ύλη που φθείρεται γοργά

είναι για σε μια λέξη

Οι λέξεις σε ανεβάζουνε

στην κορυφή του Δάντη

λέξεις με την γαλήνη τους

δεν σου πετούνε γάντι

Απλά σου λεν κοίτα καλά

και δες το που πηγαίνεις

το αύριο θα 'ναι αργά

να ξέρεις τι προσμένεις

Κι αν ζεις για το ασήμαντο

της φύσης πεπρωμένο

κοίτα, θυμήσου το γιαλό

ο κόκκος είν' χαμένος

Ζήσε και πρόσφερε πολλά

την ύλη μη θαυμάζεις

το πνεύμα δίνει ομορφιά

και πάντα θα ξαφνιάζεις

Με τη δημιουργία του

θα ζεις κάθε λεπτό

και μ’ όλα αυτά τα έργα του

θα μάθεις το σωστό

Ήσυχα και ταπεινά

θα ‘ναι τα έργα τούτα

για να προσφέρουν πιο πολλά

σαν ‘να δεντρί με φρούτα

Σαν πνεύμα θα ωφεληθεί

θα βρει και τον καρπό του

και μες στην πλάνη της ζωής

θα δει τον εαυτό του

Και ν’ αντικρύσει καθαρά

στο διάβα που θα κάνει

αν είναι ισχυρός βοριάς

στο ήσυχο λιμάνι

Που θα σκορπά τριγύρω φως

τη γνώση, τη σοφία

και δεν θα πει πως είν’ αυτός

που δίνει σωτηρία

Γιατί το αύριο κοιτά

με κώδων σε καλούσε

και όσους επήρε ο άνεμος

κοίταγε, δεν μιλούσε

Πάντα το πνεύμα σού ζητά

παντού να το ξυπνήσεις

την ύλη του στο διάβα σου

με το μυαλό να ζήσεις

Να ζήσει για το αύριο

και δυνατά να δει

μη χάνεται στην άβυσσο

και μες στη σιωπή

Γι’ αυτό σαν ηλιαχτίδα

θα οδηγεί σωστά

και θε να πεις πως είδα

όλα της τα δεινά

Μα δες τη λάμψη και το φως

εκεί 'ναι το σωστό

και βγες από το σκότος

και στάσου τώρα ορθός

Γιατί ζητά τη γνώση μας

το αυριανό παιδί

κι απ' το σωστό το λόγο

θα μπει σε μια γραμμή

Και ήσυχα και ταπεινά

θα δώσει γύρω φως

και όχι να ‘ναι κόκκορας

που κάνει μόνο κο

Η τέχνη κι η σοφία

δίνει παντού καλό

χαρίζει ευημερία

και κάνει το σωστό

Το ρόδι έπεσε στη γη

μοίρασε τη σπορά του

και η φύση μες στη σιωπή

δείχνει τη λεβεντιά του

Με το νερό και τη βροχή

με ήλιο και με ζέστη

μας λε πως θα τραφεί

απ' τον σωστό αφέντη

Εγώ, η φύση σε κρατώ

και τον καρπό σου θέλω

κι αν αύριο θα σε κοιτώ

το σπόρο σου μαζεύω

Πρόσεχε τα παρείσακτα

χτυπούν από παντού

σε πνίγουν τούτα τα άγνωστα

είναι της γης κακού

Έτσι λοιπόν το αύριο

ο νιος θα καταλάβει

πως τίποτα απ' το άγνωστο

δεν πρέπει να το λάβει

Γιατί δεν είναι πρέπον

να παίρνει ό,τι βρει

πολιτική με τέμπο

σε σπρώχνει στη ντροπή

Και διώχνει ό,τι όμορφο

απ' τη μικρή ζωή μας

σε σπρώχνει στον κατήφορο

χάνεις την ύπαρξή μας

Αυτά κάνει ο πλούτος

αρπάζει ό,τι δει

και γίνεται ο Βρούτος

στην ήρεμη ζωή

Εγώ λοιπόν σας λέγω

σκεφτείτε το απλά

στα νιάτα δε χαρίζω

κι ας μου ζητάν πολλά

Ας μάθουν κι ας ακούσουν

τι λέει η λογική

αν θέλουν ν' αντικρύσουν

αύριο την αυγή

Πρωί-πρωί σηκώνεσαι

και τρέχεις για δουλειά

σαν το κορμί ορθώνεται

μου δείχνεις λεβεντιά

Γιατί καρπό απ’ τη ζωή

θα σπείρει, θα θερίσει

κι από τη μάνα τούτη γη

τη γνώση θ’ αποκτήσει

Σκέψου λοιπόν, προχώρησε

μέσα στη βιοπάλη

τη φύση χαλιναγώγησε

μη γίνεις το ρεμάλι

Όλοι σε βλέπουν ταπεινά

όλοι θα σ’ αγκαλιάσουν

να μείνεις άνθρωπος απλά

κι όλοι θα σε κοιτάξουν

Η μόρφωση και η γνώση

θα δώσει τη σοφία

θα μπεις εις την ανόρθωση

τώρα στην κοινωνία

Αν λύχνο δώσεις της χαράς

μαζί και καλοσύνη

θα ‘ν φώτα γειτονιάς

που δείχνει την ευθύνη

Ο άνθρωπος θέλει να ζει

όλη την ιστορία

κι όχι να βλέπει τους ναζί

χωρίς καμιά αιτία

Να του στερούνε λεβεντιά

της νιότης τον ανθό

γα να του πάρουν τον παρά

κι αυτόν τον εαυτό

100

Είναι παράλογο θα πεις

εγώ μ’ αυτή τη γνώση

ν’ αφήνω τούτης της ντροπής

να φέρνουνε την πτώση

ΓΙΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου