ΟΝΕΙΡΑ

Κάθομαι φίλε μου κει δα

και συλλογιέμαι τόσα

όνειρα λεν απατηλά

που ξεγελούν τη φτώχεια.

Όλα τους είχαν ομορφιά

και δίναν τη γαλήνη

τα καλοκαίρια ξενοιασιά

και με ζεστή ειρήνη.

Δεν ήταν όνειρα τρελά

ούτε μωρού φτιαγμένα

ήταν απ’ τη σκληρή δουλειά

με αίμα ποτισμένα.

Και ήρθαν οι ξεβράκωτοι

τεμπέληδες, λεχρίτες

εν μέσω της πολιτικής

μου φέραν μόνο πίκρες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Πατρίδα των ηρώων

πατρίδα δοξασμένη

ήρθαν οι μαφιόζοι

σε πούλησαν καημένη.

Και τα παιδιά σου χάσανε

τη δόξα, την τιμή σου

τα σπρώχνουν με ναρκωτικά

χάνεις την ύπαρξή σου.

Ο τζόγος κι η πορνεία τους

είναι το πρώτο πιάτο

με ανεργία και κλεψιά

θα φτάσεις συ στον πάτο.

Πες τέρμα σ’ όλη τη βουλή

που βγάζει μαφιόζους

και βρες τον Έλληνα σωστό

να τους κρεμάσει όλους.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;

Ήταν άλλοι οι ανθρώποι

ήταν άλλη εποχή

τότε γράφαν ιστορία

και ξηγιόντουσαν σπαθί.

ΡΕΦΡΑΙΝ

Για τα χρόνια που περάσαν

δεν μιλάμε τακτικά

μόνο λέμε, λέμε, λέμε

πού ‘ν τα νιάτα, πάνε πια.

Ιστορίες, ιστορίες

θα σου πουν ένα σωρό

όλοι τούτοι που σε κλέβαν

και σου κάναν τον κουφό.

Και πουλούσαν παραμύθι

πως τα πάντα είν’ ρευστά

σαν εδούλευες σαν σκλάβος

θα ‘σαι ΄φιλε μια χαρά.

ΠΡΟΣΕΧΕ ΝΟ. 2

Φίλε πρόσεχε λιγάκι

Η ζωή κάνει πολλά

Μια σου δίνει μια σου παίρνει

Τα λειψά σου τα καλά

ΡΕΦΡΑΙΝ

Γι αυτό κάθισε και σκέψου

Ποιο θα είναι ποιο σωστό

Να έχεις όμορφη και ωραία

Και να τρων άλλοι κοκό

Χθες σε είδα στα μπουζούκια

Κι είχες πιει ένα σορό

Και ο φίλος την μικρούλα

Την τσιμπούσε κάπου εδώ

Είναι άδικο το νιώθεις

Να πληρώνεις εσύ αδρά

Και από δίπλα ο λεβέντης

Να μασά τον παστουρμά

ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ

Πώς τη ζωή μας

καθοδηγούσανε αυτοί;

Αυτοί που θέλουν

να ’χουν πάντα εξουσία.

Κάνουν τα πάντα

δίχως φόβο ή ντροπή

γι’ αυτούς το χρήμα

δω μετρά στην ιστορία.

Παίρνουν τον έλεγχο

και δεν μας λογαριάζουν

με θεμιτά

ή αθέμιτα θα δεις.

Ειν’ επικίνδυνοι

και ακόμα ας γελάνε

της ανθρωπότητας 

ειν’ τούτη η ντροπή.