ΟΝΕΙΡΑ

Κάθομαι φίλε μου κει δα

και συλλογιέμαι τόσα

όνειρα λεν απατηλά

που ξεγελούν τη φτώχεια.

Όλα τους είχαν ομορφιά

και δίναν τη γαλήνη

τα καλοκαίρια ξενοιασιά

και με ζεστή ειρήνη.

Δεν ήταν όνειρα τρελά

ούτε μωρού φτιαγμένα

ήταν απ’ τη σκληρή δουλειά

με αίμα ποτισμένα.

Και ήρθαν οι ξεβράκωτοι

τεμπέληδες, λεχρίτες

εν μέσω της πολιτικής

μου φέραν μόνο πίκρες.