ΜΙΑ ΛΕΞΗ

Άνθρωποι στη δοξασμένη γη

Κρύβουνε τη σκιά τους

Φοβούνται και το κάτοπτρο

Μην κλέψει τη ματιά τους

Ζούνε μες την παράλληλο

Δεν νιώθουν τη φυγή

Άλλοι το λένε η άυλος

Και χώρο για σιγή

Μα φύσημα του ανέμου

Διέλυσε τη σκιά

Και ο τρόμος του πολέμου

Τη φέρνει πιο κοντά

Γι’ αυτό σαν μια εικόνα

Προβάλλω τη στιγμή

Και η σκιά στο κάτοπτρο

Γύρισε για να δει