Ο ΔΙΩΓΜΟΣ

Με μίσος όλοι με χτυπούν

την φτώχεια μου χλευάζουν

βλέπουνε τα κουρέλια μου

και δεν με λογαριάζουν.

ΡΕΦΡΑΙΝ

Άτιμη κι άδικη ζωή

τι ζήτησα από σένα;

με κέρασες μόνο ντροπή

και με έδιωξες στα ξένα.

Στο μαύρο σκούρο ουρανό

ζητώ μια ηλιαχτίδα

ο νους μου τρέχει στο χωριό

και στην γλυκιά πατρίδα.

Και τώρα σαν απόβλητο

της σκάρτης κοινωνίας

είμαι στο απυρόβλητο

αφού δεν έχω μία.