Βρεττός Βόρης, Ποιητής, Λαογράφος, στιχουργός
Αυτά που λέμε φίλε μου
ποτέ μην τα ξεχάσεις
και αν ακούς τον πόνο
μου
ζητώ να μην τον
γράψεις.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Εγώ τι πέρασα γι' αυτή
που ζούσε στα σαλόνια
μου έγινε κρυφή πληγή
δεν σβήνει μες στα
χρόνια.
Αρχόντισσα της
γειτονιάς
είχε κορμί σαν χέλι
ήταν τα πάντα της
βραδιάς
Θεού σταγόνα μέλι.
(Ρ)
Εγώ τι πέρασα γι' αυτή
που ζούσε στα σαλόνια
μου έγινε κρυφή πληγή
Φεύγουν τα όνειρα όπως
τα χελιδόνια
και αφήνουν πίσω τους
μια έρημη φωλιά
έτσι πληγώνουν τις
καρδιές μέσα στα χρόνια
αυτές που χάριζαν τα ψεύτικα
φιλιά.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Αγάπες φίλε είναι
λόγια ξεφτισμένα
που θα κυλήσουν σαν το
γάργαρο νερό
να ξεδιψάσεις όταν λιώσουνε
τα χιόνια
και να πνιγείς όπως το
ψάρι στο γιαλό.
Είναι αλήθεια και
πονάει η καρδιά μου
να βλέπω φίλο σαν
μπεκρή να ξενυχτά
τον αντικρίζω πάντα
από την κάμαρα μου
σαν μαριονέτα που
παντού παραπατά.
(Ρ)
Αγάπες φίλε είναι
λόγια ξεφτισμένα
που θα κυλήσουν σαν το
γάργαρο νερό
να ξεδιψάσεις όταν λιώσουνε
τα χιόνια
Τα δυο χείλη της με
κάναν
πάλι να παραμιλώ
και τη σκέψη μου
τρελάναν
τούτο εδώ το πρωινό.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Ανεμόμυλοι γυρίζουν
αερίζουν τα μυαλά
ναι βρε φίλε με
ζαλίζουν
και μου κάνουνε ζημιά.
Σκέφτηκα να της μιλήσω
και με θάρρος να της
πω
μα σαν ζύγωσα το
τραίνο
μπήκε μέσα στο σταθμό.
(Ρ)
Ανεμόμυλοι γυρίζουν
αερίζουν τα μυαλά
ναι βρε φίλε με
ζαλίζουν
Η απόλυτη σιγή μη σε
τρομάζει
γιατί δίπλα σου θα
βρίσκομαι συχνά
και αν η φύση
γύρω-γύρω αγαλλιάζει
η αγάπη μας θα ζει
παντοτινά.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Ένα όμορφο ταξίδι
συναρπάζει
στην αγάπη του θα
δώσει τη χαρά
και τα όνειρα ποτέ δεν
θα ταράζει
όταν βρίσκεται σε
αετού φτερά.
Κι όταν γύρω τους ο
χρόνος θα περάσει
και τα φύλλα
κιτρινίσουν στα κλαδιά
η αγάπη τους τη φύση
θ’ αγκαλιάσει
και ζουμπούλια θε ν’
ανθίσουνε ξανά.
(Ρ)
Ένα όμορφο ταξίδι
συναρπάζει
στην αγάπη του θα
δώσει τη χαρά
και τα όνειρα ποτέ δεν
θα ταράζει
Είσαι όμορφη κι ωραία
κούκλα μου μελαχρινή
και στην όμορφη παρέα
κάτσε δίπλα μου κι εσύ.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Θα τα σπάσω σου το λέω
αν χορέψεις στη βραδιά
το κορμί σου αν
λυγίσεις
στου Ζαμπέτα την πενιά.
Έλα κάθισε κοντά μου
πιες κι εσύ γλυκό
κρασί
να χαρεί και η καρδιά
μου
σαν ρωτούν ποια είσαι
εσύ.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Θα τα σπάσω σου το λέω
αν χορέψεις στη βραδιά
το κορμί σου αν
λυγίσεις
Πνεύμα την ύλη μου
αγγίζεις
και μου ζητάς τόσα
πολλά
μα τις ανάγκες δεν
γνωρίζεις;
πώς μου ζητάς να ζω
απλά;
Εύθραυστη είναι στο
χειμώνα
και δυστυχεί όταν
πεινά
τον πόνο φέρνουνε τα
χιόνια
και η καρδιά αργοχτυπά.
Πες μου λοιπόν μία αλήθεια
γιατί ν' ανέβω
γολγοθά;
Εγώ δεν είπα παραμύθια
Βήματα έκανε γοργά
στο πέρασμα να βρει
κάτι που νόμιζε απλά
εκεί πως θα γευτεί.
Κι αν ήταν ένας ο
καρπός
κι αν ήταν όνειρο
στιγμής
κι αν ήταν φρούτο της
αυγής
γιατί να το σκεφτεί;
Ζωή δεν δίνουν τ'
αγαθά
σου κρύβουν την
αλήθεια
και στου Καιάδα τα
κενά
