Ο ΤΡΥΓΟΣ

Έλα κούκλα να χορέψεις
ήρθε πάλι Κυριακή
να μεθύσεις να τα σπάσεις
και να πιεις λευκό κρασί.

ΡΕΦΡΑΙΝ
Σαν ο Διόνυσος γιορτάζει
και ο τρύγος ξεκινά
κάθε κοπελιά μοιράζει
αγκαλιές, γλυκά φιλιά.

Όλοι οι φίλοι το γλεντάνε
ήλιος μας χαμογελά
πίνουν και χαρά σκορπάνε
με τραγούδια του κοσμά.

Μέθυσαν και τα τρυγόνια
τον τρελό τους το χορό
ως κι η Μπάμπω λε πως χρόνια
πάντα πρώτη ήταν δω.

ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ

Σαν ο χρόνος ‘δώ κυλά
τα προβλήματα πολλά.
Ποιος πολιτικός μπορεί
να βρει λύση σοβαρή;

Για να δει και ο λαός
επιτέλους άσπρη μέρα
και όχι να φωνάζουν ‘δώ
μου στερούνε τον αγέρα.

Και άντε πάλι να κοιτά
δεξιά, αριστερά
να γλυτώσει τα παιδιά
μη τα φάνε τα σκυλιά.

Κι έτσι να ‘χει εδώ τα ίδια
σε καινούργια εκλογή
και να λε’ αμάν-αμάν
σβήνω μάνα μου, γιατί;

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 34

«Ερμιά, θάνατος και φρίκη
όπου επέρασες κι εσύ·
ξίφος έξω από τη θήκη πλέον
ανδρείαν σου προξενεί».

Τρόμος δεν υπάρχει πια
όλοι πρέπει να φοβούνται
του λαού την ανθρωπιά
και γι’ αυτό αναρωτιούνται.

Πώς ξυπόλητος φτωχός λαός
βρίσκει δύναμη να πει
έξω κάθε ένας δω γνωστός
που μας έφερε ντροπή.

Κι έτσι πάλι αντρειωμένος
νέο αγώνα ξεκινάς
και ας λένε οι τριγύρω
τα οφέλη θα ‘ν για μας.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 33

«Τρέχει, τρέχει όλα τα δάση,
τα λαγκάδια, τα βουνά,
κι όπου φθάσει, όπου περάσει,
φρίκη, θάνατος, ερμιά».

Τούτος πια δεν είναι φίλος
ούτε σύμμαχος καλός
είναι ένας πλανητάρχης
στυγερός και βρωμερός.

Γι’ αυτό κοίταξε τριγύρω
Κουρδιστάν ή Πακιστάν
τη Συρία ή το Ιράκ
και το Κόσσοβο πατάν.

Την Ελλάδα θέλουν μάνα
να ‘χουν τόπο χλοερό
να ‘χουν ήλιο το χειμώνα
και νεράκι δροσερό.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 32

«Το θηρίο π' ανανογιέται
πως του λείπουν τα μικρά,
περιορίζεται, πετιέται,
αίμα ανθρώπινο διψά».

Γι’ αυτό σου φωνάζω κοίτα
κοίτα, μάθε πιο πολλά
προδοσίες, προδοσίες, προδοσίες
φέρνουν πάντα τα δεινά.

Χρόνια τώρα και αιώνες
μας δουλεύουνε αυτοί
και τα πάντα ξεπουλάνε
δίχως φόβο και ντροπή.

Κι έτσι έχουν εξουσίες
να πουλάν ιδανικά
και σου γράφουν ιστορίες
βουτηγμένες στην ψευτιά.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 31

«Δυστυχιά του, ω, δυστυχιά του,
οποιανού θέλει βρεθεί
στο μαχαίρι σου αποκάτου
και σ' εκείνο αντισταθεί».

Όχι πως δεν έχεις λόγο
μα μιλώ πολύ απλά
το κεφάλαιο στον τόπο
δε θα αφήνει τα παιδιά.

Γιατί ο κανόνας λέει
σαν η σφαίρα τρέχει ‘δω
η πορεία του θα φέρει
πόνο, θλίψη και κακό.

Πρόσεχε λοιπόν λιγάκι
ήρωες θρηνούμε εκεί
μη μου γίνεις το πιονάκι
στη βουλή ή στο σκαμνί.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ Νο. 30

«Οπού αφήνει ανεμοζάλη
και χαλάζι και βροχή
να του δέρνουν τη μεγάλη,
την αιώνιαν κορυφή».

Για αιώνες και αγώνες
που περάσανε γοργά
και οι κούφιες κεφαλές
έφεραν μόνο δεινά.

Γιατί πίστευαν σε λάθος
και πολέμησαν γι’ αυτό
με μεγάλη τόλμη, πάθος
δεν εβλέπαν το γκρεμό.

Πως εκεί οδεύουν όλοι
σ’ ένα μύλο που γυρνά
και την πίστη και τη χάρη
την αλέθουν σαν περνά.