Ξυπνώ πρωί και
σκέπτομαι
πώς θα περάσει η μέρα
σαν έχω τσέπη αδειανή
και βρώμικο αγέρα.
Φταίνε παντού οι
προύχοντες
κατάστρεψαν πατρίδα
ζητούν να έχουν
δουλικά
και να στερούν
ελπίδα.
Είν’ ο λαός μας
ένοχος;
Πίστεψε
παλιανθρώπους.
Αυτοί που ζούνε στα
ψηλά
είχανε και τους
ντόπιους;
Που γλείφανε και
σέρνονται
σαν σκύλοι στην αυλή
τους
για ένα κόκαλο καλό
προδίδουν το παιδί
τους.
Στιχουργός
Βρεττός Βόρρης
